House Of Clocks - Al Stewart

I once had a qilded clock

Constructed in la Belle Epoque

The hour hand broke, now it won’t turn back

So long, so long, so long

I once had a sundial too

But green and wild my garden grew

The undergrowth obscured the view

So long, so long, so long

Not a word could make her stay

The East wind blows the sun away

Oh I lost her on St. Swithin’s day

Oh why?

I grew up in a house of clocks

And late at night I’d sometimes walk

Listening to their rhythmic talk

So long, so long, so long

Clocks that sand in ringing chimes

To take the measure of the times

Clocks that spoke in wordless rhymes

So long, so long, so long

Not a word could make her stay

The wine is spilt and flows away

I lost her on St. Swithin’s day

Oh why?

Бір кездері менде алтынмен қапталған сағат болды

Belle Epoque-да салынған

Сағат тілі сынды, енді енді қайтпайды

Сонша ұзақ, ұзақ , сонша ұзақ

Бір кездері менде де күн сағаты  болған

Бірақ менің бақшам жасыл және жабайы өсті

Өсімдіктер көріністі жауып тастады

Сонша ұзақ, ұзақ , сонша ұзақ

Ешбір сөз оны қалуға мәжбүрлей алмады

Күнді шығыс жел соғады

Әулие Свитин күні мен оны жоғалтып алдым

Неге?

Мен сағаттар үйінде  өстім

Ал түнде кейде жаяу жүретінмін

Олардың ырғақты әңгімесін тыңдау

Сонша ұзақ, ұзақ , сонша ұзақ

Қоңыраулар қабылдаған сағаттар

Уақытты өлшеу үшін

Сөзсіз рифмамен сөйлейтін сағаттар

Сонша ұзақ, ұзақ , сонша ұзақ

Ешбір сөз оны қалуға мәжбүрлей алмады

Шарап  төгіліп, ағып кетеді

Мен оны Әулие Свитин күні жоғалтып алдым

Неге?