Procession - Adam Barnes

you tied me to a chair

sailed me out to sea

left me sinking in the ocean

as a shark circled me

distant shadows 'neath my feet

faded images and dreams

I woke up to a cooling sweat

the beads ran down my face

painting pictures in the pillow

as I turned so many ways

I wonder if it stops

if I finally saw the face I know

lust has got me falling uncontrollable disease

my head is fully satisfied

my heart is never pleased

I’m fed up with the girls

who just keep falling to their knees

'cause envy is too curious

its boldness never wins

leaving murders in the corridors

and bodies in the bins

I’m not sure if this jel

will keep these feelings in

I hear death is very distant

its agony’s despair

and the several homeless tissues

could never really cure

the tears from the eyes

of a funeral procession

so I’m fighting with a wooden leg

a chair still floats beneath

keeping hope inside its cradle

as it’s swaying in the wind

distant lullabies are heard

as my mother slowly sings me back to sleep

I’m sorry but pandora dear

you’ll see what you have done

an example of self sacrifice

I guess you finally won

if you close the box for good

you’ll never get me back

I’m gone

so she sits beside my chair tonight

tryin' desperately to dream

her hands can only stop my sinking memory

I bet she never knew this box could ever stop to dream

I bet she never knew that it would kill me in my sleep

I bet she never knew that these are nightmares

and they’re finally her’s to keep

and I hear death is very instant

the bodies in despair

and my family will follow

as I’m lowered in the air

the tears from the eyes

of a funeral procession

сен мені орындыққа байладың

мені теңізге                                                                                 |

мені мұхитта батып жіберді

мені акула айналып өткендей

аяғымның астында алыстағы көлеңкелер

өшіп қалған суреттер мен армандар

Мен салқындататын терге ояндым

моншақтар бетімнен қалып кетті

жастыққа суреттер салу

Мен көп жолдарға бұрылдым

Мен тоқтады ма деп қызығамын

Егер мен бетті көрсем, мен білемін

құмарлық мені бақыламайтын ауруға шалдықтырды

менің басым толық қанағаттанды

менің жүрегім ешқашан қуанбайды

Мен қыздардан жалықтым

олар тізерлеп отыра береді

'себебі қызғаныш тым қызық

оның батылдығы ешқашан жеңбейді

дәліздерде кісі өлтіру әрекеттерін қалдыру

және жәшіктердегі денелер

Мен бұл желе екенін білмеймін

бұл сезімдерді сақтайды

Өлім өте алыс екенін естідім

оның азаптың үмітсіздігі

және бірнеше үйсіз тіндер

ешқашан емдей алмайды

көзден аққан жас

 жерлеу рәсімі

сондықтан мен ағаш аяқпен күресіп жатырмын

орындық әлі де астында қалқып тұрады

үмітін бесігінде сақтайды

ол желде тербеліп        

алыстан бесік жыры естіледі

анам мені ұйқыға  баяу айтады

Кешіріңіз, бірақ қымбаттым пандора

сіз не істегеніңізді көресіз

өзін құрбан етудің  мысалы

Ақыры жеңдіңіз деп ойлаймын

қорапты біржола жапсаңыз

сен мені ешқашан қайтармайсың

Мен кеттім

сондықтан ол бүгін кешке орындығымның  жанында  отырады

армандауға  тырысады

оның қолдары менің батып бара жатқан жадымды тоқтата алады

Ол бұл қораптың армандауды тоқтата алатынын ешқашан білмеген

Ол мені ұйықтап жатқанда өлтіретінін ешқашан білмеген

Ол бұл қорқынышты түс екенін ешқашан білмеген

және олар ақырында оны сақтау  болды

Мен өлімді тез естимін

денелер үмітсіздікке ұшырайды

және менің отбасым ілеседі

Мен ауада  төмен түскендей

көзден аққан жас

 жерлеу рәсімі