Песня о конце войны - Владимир Высоцкий

Сбивают из досок столы во дворе,

Пока не накрыли — стучат в домино.

Дни в мае длиннее ночей в декабре,

Но тянется время — и все решено.

Вот уже довоенные лампы горят вполнакала —

И из окон на пленных глазела Москва свысока…

А где-то солдат еще в сердце осколком толкало,

А где-то разведчикам надо добыть языка.

Вот уже обновляют знамена.

И строят в колонны.

И булыжник на площади чист, как паркет на полу.

А все же на Запад идут и идут эшелоны.

И над похоронкой заходятся бабы в тылу.

Не выпито всласть родниковой воды,

Не куплено впрок обручальных колец —

Все смыло потоком народной беды,

Которой приходит конец наконец.

Вот со стекол содрали кресты из полосок бумаги.

Вот и шторы — долой!

Затемненье уже ни к чему.

А где-нибудь спирт раздают перед боем из фляги,

Он все выгоняет — и холод, и страх, и чуму.

Вот от копоти свечек уже очищают иконы.

И душа и уста — и молитву творят, и стихи.

Но с красным крестом все идут и идут эшелоны,

Хотя и потери по сводкам не так велики.

Уже зацветают повсюду сады.

И землю прогрело, и воду во рвах.

И скоро награда за ратны труды —

Подушка из свежей травы в головах.

Уже не маячат над городом аэростаты.

Замолкли сирены, готовясь победу трубить.

А ротные все-таки выйти успеют в комбаты,

Которых пока еще запросто могут убить.

Вот уже зазвучали трофейные аккордеоны,

Вот и клятвы слышны жить в согласье, любви,

без долгов,

А все же на Запад идут и идут эшелоны,

А нам показалось, совсем не осталось врагов.

Ауладағы үстелдерді тақталардан құлатады,

Оны жапқанша домино қағады.

Мамырдағы күндер желтоқсандағы түндерден ұзағырақ,

Бірақ уақыт созылады - және бәрі шешіледі.

Соғысқа дейінгі шамдар толық көлбеу күйде жанып жатыр -

Терезеден Мәскеу тұтқындарға қарап тұрды...

Бір жерде солдат әлі де жүрегінде фрагментпен итеріп кетті,

Ал скауттар бір жерде тіл алуы керек.

Қазір баннерлер жаңартылуда.

Және олар бағандарға салады.

Ал алаңдағы брусчатка едендегі паркеттей таза.

Соған қарамастан эшелондар Батысқа барып, кетіп жатыр.

Ал тылдағы әйелдер жерлеуге келеді.

Бұлақ суының дәмін татып ішпей,

Болашақ неке сақиналары үшін сатып алынбаған -

Адамдардың бақытсыздық ағыны бәрін шайып кетті,

Бұл ақыры аяқталады.

Қағаз жолақтарынан жасалған кресттер әйнектен жұлынды.

Міне, перделер төмен!

Қараңғылық пайдасыз.

Бір жерде төбелес алдында колбадан алкоголь таратылады,

Ол бәрін - суықты да, қорқынышты да, обаны да қуып жібереді.

Белгішелер қазірдің өзінде шамдардың күйелерінен тазартылуда.

Жан да, ауыз да намазды да, өлеңді де жасайды.

Бірақ қызыл крестпен бәрі эшелондарға барады және кетеді,

Есептер бойынша шығын онша көп болмаса да.

Бақтар қазірдің өзінде барлық жерде гүлдейді.

Ал жер жылынып, арықтардағы су жылынды.

Көп ұзамай әскери еңбек үшін марапат -

Бастардағы жаңа піскен шөптің жастығы.

Аэростаттар бұдан былай қаланың үстінен көтерілмейді.

Сиреналар үнсіз қалды, жеңіс дыбысын шығаруға дайындалды.

Ал рота командирлерінің батальон командирлеріне баруға әлі уақыты болады,

Кімді әлі оңай өлтіруге болады.

Трофей аккордеондары естіледі,

Осылайша, анттар үйлесімді өмір сүруге, махаббатқа,

қарызсыз

Соған қарамастан пойыздар Батысқа барады,

Ал бізге мүлде жау қалмағандай көрінді.