Ревность - Ранетки

Ревность — это река, только без берегов,

Ни жива и слепа, от неё кипит кровь.

Хочешь, выпей глоток.

Там растут все цветы, но они — сорняки,

Их подарит любовь, их подаришь не ты,

Лишь бы кто-то другой.

Ревность — река, это и боль, и радость,

Это любовь, только со вкусом яда.

Тот, кто попал, тот уже не уйдёт.

Нам не найти даже разбитой лодки,

Чтоб переплыть, воздух возьми побольше,

И, может быть, может быть повезёт.

Ты не ешь и не спишь, ты не знаешь зачем,

Утро встретил один, ты в плену серых стен,

За окном ни души.

Как найти нам исток той безумной реки,

Қызғаныш - өзен, тек жағасы жоқ,

Тірі де, соқыр да емес, қаны қайнайды.

Қаласаңыз, бір жұтым алыңыз.

Онда барлық гүлдер өседі, бірақ олар арамшөптер,

Махаббат оларға береді, сен оларға емес,

Тек басқа біреу болса.

Қызғаныш – өзен, ол – қайғы да, қуаныш та,

Бұл махаббат, тек удың дәмі бар.

Кім кірсе, ол кетпейді.

Біз сынған қайықты да таба алмаймыз,

Жүзу үшін, көбірек ауа алыңыз,

Мүмкін, мүмкін сәттілік.

Сіз тамақ ішпейсіз, ұйықтамайсыз, неге екенін білмейсіз,

Таңды жалғыз қарсы алды, сіз сұр қабырғалардың тұтқынысыз,

Терезенің сыртында жан жоқ.

Сол ессіз өзеннің көзін қайдан табамыз,