«Вот раньше жизнь!..» - Владимир Высоцкий

Вот раньше жизнь —

и вверх, и вниз

Идёшь без конвоиров,

Покуришь «план»,

пойдёшь на бан

И щиплешь пассажиров.

А на разбой

берёшь с собой

Надёжную шалаву,

Потом — за грудь

кого-нибудь

И «делаешь Варшаву».

Пока следят,

пока грозят —

Мы это дело переносим.

Наелся всласть,

но вот взялась

Петровка, 38.

Прошёл детдом, тюрьму, приют —

И срока не боялся,

Когда ж везли в народный суд —

Немного волновался.

Зачем нам врут:

«Народный суд»!

—

Народу я не видел.

Судье — простор,

и прокурор

Тотчас меня обидел.

Ответил на вопросы я,

Но приговор — с издёвкой,

И не согласен вовсе я

С такой формулировкой!

Не отрицаю я вины —

Не в первый раз садился,

Но написали, что с людьми

Я грубо обходился.

Неправда!

— тихо подойдёшь,

Попросишь сторублёвку…

При чём тут нож,

при чём грабёж?

Меняй формулировку!

Эх, был бы зал —

я б речь сказал:

«Товарищи, родные!

К чему пенять —

ведь вы меня

Кормили и поили!

Мне каждый деньги отдавал

Без слёз,

угроз

и крови…

Огромное спасибо вам

За всё

на добром слове!"

И этот зал

мне б хлопать стал,

И я б, прервав рыданье,

Им тихим голосом сказал:

«Спасибо за вниманье!»

Ну правда ведь —

неправда ведь,

Что я грабитель ловкий?

Как людям мне в глаза смотреть

С такой формулировкой?!

Міне, бұрынғы өмір

жоғары және төмен

Жолсеріксіз жүресің,

Жоспарды шегіңіз

сен моншаға барасың

Ал сіз жолаушыларды шымшып аласыз.

Және тонау үшін

өзіңмен аласың

Сенімді шлюха

Содан кейін - кеуде артында

біреу

Және «Варшаваны жасау».

Олар қарап тұрғанда

олар қорқытқанда

Біз бұл мәселені қозғаймыз.

Тойып жедім,

бірақ міне

Петровка, 38.

Балалар үйінен, түрмеден, балалар үйінен өтті -

Мен мерзімнен қорықпадым,

Оларды халық сотына бергенде -

Мен аздап уайымдадым.

Неліктен өтірік айтамыз:

Халық соты!

—

Мен адамдарды көрмедім.

Судья – кеңістік

және прокурор

Бірден мені ренжітті.

сұрақтарға жауап бердім

Бірақ үкім келеке,

Ал мен мүлде келіспеймін

Осындай сөзбен!

Мен кінәні жоққа шығармаймын -

Бірінші рет отыруым емес,

Бірақ олар мұны адамдармен жазды

Мен дөрекі болдым.

Дұрыс емес!

- тыныш жақындау

Жүз рубль сұраңыз...

Пышақтың несі бар?

тонау ше?

Сөзді өзгертіңіз!

О, зал болар еді -

Мен айтар едім:

«Жолдастар, туыстар!

Неге кінәлау -

өйткені сен мен

Олар тамақтандырды және суарды!

Барлығы маған ақша берді

Көз жасынсыз,

қауіп-қатер

және қан...

Көп рақмет

Бәрі үшін

жақсы сөзбен!»

Ал мына зал

Мен қол шапалақтайтын едім

Мен жылауды бөліп,

Ол оларға бәсең дауыспен:

«Назар аударғаныңызға рақмет!»

Бұл рас -

бұл дұрыс емес,

Мен қандаймын, ақылды қарақшы?

Адамдардың көзіне қалай қараймын

Осындай сөзбен?!