Накрапывал осенний дождичек - Владимир Туриянский

Накрапывал осенний дождичек,

Тихонечко долбил в висок,

И резал словно финский ножичек

Офорт в окне наискосок.

Мерцал серебряными спицами,

Шуршал в листве, пугался вдруг,

А осень мокрыми жар-птицами

На юг брела от зимних вьюг.

И наплывала беспричинная

Моя вечерняя тоска

Про жизнь, что как дорога длинная,

Да в поле нет ни огонька.

Куда пойдешь, кому расскажешь,

Что надоело быть травой?

И все не так, и не докажешь,

И надо быть самим собой.

А осень флагом карантинным

Туманит и наводит грусть,

Дымок кружится никотиновый

Над старым ромом «Санта-Крус».

И там в хрустальной мгле бокала,

Сквозь огонек свечи в вине,

Фрегат смоленый от причала

Взлетит на кружевной волне.

Накрапывал осенний дождичек,

Тихонечко долбил в висок

И резал, словно финский ножичек,

Офорт в окне наискосок.

Тамшылаған күзгі жаңбыр,

Тыныш ғибадатхананы шұқыды,

Және фин пышағы сияқты кесіңіз

Терезеде қиғаш ою.

Күміс инелермен жыпылықтап,

Жапырақта сыбдырлаған, кенеттен қорқып,

Ал дымқыл от құстары бар күз

Қысқы борандардан оңтүстікке қарай бет алды.

Және негізсіз

Кешкі сағынышым

Ұзақ жол сияқты өмір туралы,

Иә, далада жарық жоқ.

Қайда барасың, кімге айтасың

Шөп болудан не шаршады?

Ал олай емес, сен оны дәлелдей алмайсың

Және сіз өзіңіз болуыңыз керек.

Ал күз – карантиндік жалау

Ол тұманды және қайғы әкеледі,

Түтін никотинді айналдырады

Ескі Санта-Крус ромының үстінде.

Ал стақанның хрусталь тұманында,

Шараптағы шамның жалыны арқылы,

Пирстен шайырлы фрегат

Шілтер толқынында көтеріледі.

Тамшылаған күзгі жаңбыр,

Тыныш ғибадатханада соғылған

Фин пышағы сияқты кесіңіз,

Терезеде қиғаш ою.