Элегия - Георгий Виноградов, Андрей Иванов, Наум Вальтер

Когда, душа, просилась ты Погибнуть иль любить,

Когда желанья и мечты

В тебе теснились жить,

Когда еще я не пил слез

Из чаши бытия, —

Зачем тогда в венке из роз

К теням не отбыл я!

Зачем вы начертали так

На памяти моей

Единой молодости знак,

Вы, песни прошлых дней!

Я горы, долы и леса

И милой взгляд забыл;

Зачем же ваши голоса

Мне слух мой сохранил!

Не возвратите счастья мне,

Хоть дышит в вас оно!

С ним в промелькнувшей старине

Простился я давно.

Не нарушайте ж, я молю,

Вы сна души моей;

И слова страшного — люблю —

Не повторяйте ей!

1820, слова

1825, музыка

Жан, сен өлуді немесе сүюді сұраған кезде,

Тілектер мен армандар болған кезде

Сіз өмір сүру үшін көп болдыңыз,

Көз жасымды ішпеген кезде

Өмір тостағанынан, -

Неліктен онда раушан гүл шоғында

Мен көлеңкеге бармадым!

Неге олай жаздыңыз

Менің жадымда

Біріккен жастар белгісі,

Кешегі әндер!

Мен таулар, аңғарлар, ормандармын

Ал мен тәтті көріністі ұмыттым;

Дауыстарың неге

Есту қабілетім сақталды!

Бақытты маған қайтарма

Кем дегенде, ол сізде тыныс алады!

Ескі заманда онымен бірге

Мен баяғыда қоштастым.

Оны бұзба, мен дұға етемін

Сен менің жанымның ұйқысысың;

Ал қорқынышты сөздер - мен жақсы көремін -

Оған айтпа!

1820, сөздер

1825, музыка