Мы говорим не штормы, а шторма - Владимир Высоцкий

Мы говорим не штормы, а шторма —

Слова выходят коротки и смачны:

Ветра — не ветры — сводят нас с ума,

Из палуб выкорчевывая мачты.

Мы на приметы наложили вето —

Мы чтим чутье компасов и носов.

Упругие тугие мышцы ветра

Натягивают кожу парусов.

На чаше звездных — подлинных — Весов

Седой Нептун судьбу решает нашу,

И стая псов, голодных Гончих псов,

Надсадно воя, гонит нас на Чашу.

Мы — призрак легендарного корвета,

Качаемся в созвездии Весов.

И словно заострились струи ветра —

И вспарывают кожу парусов.

По курсу — тень другого корабля,

Он шел — и в штормы хода не снижая.

Глядите — вон болтается петля

На рее, по повешенным скучая!

С ним Провиденье поступило круто:

Лишь вечный штиль — и прерван ход часов, —

Попутный ветер словно бес попутал —

Он больше не находит парусов.

Нам кажется, мы слышим чей-то зов —

Таинственные четкие сигналы…

Не жажда славы, гонок и призов

Бросает нас на гребни и на скалы.

Изведать то, чего не ведал сроду, —

Глазами, ртом и кожей пить простор!..

Кто в океане видит только воду —

Тот на земле не замечает гор.

Пой, ураган, нам злые песни в уши,

Под череп проникай и в мысли лезь,

Лей звездный дождь, вселяя в наши души

Землей и морем вечную болезнь!

Біз дауыл туралы емес, дауыл туралы айтып отырмыз -

Сөздер қысқа және дәмді шығады:

Жел - жел емес - бізді жынды етеді

Палубалардан діңгектерді жұлып алу.

Біз белгілерге вето қойдық -

Біз компас пен мұрынның шеберлігін құрметтейміз.

Желдің серпімді тығыз бұлшықеттері

Желкендердің терісін созыңыз.

Жұлдыздың тостағанында - шынайы - Таразы

Сұр шашты Нептун біздің тағдырымызды шешеді,

Ал бір топ иттер, аш иттер,

Қатты айқайлап, бізді Chalice-ге апарады.

Біз аты аңызға айналған корветтің елесіміз

Таразы шоқжұлдызында тербелеміз.

Желдің ағындары өткірленгендей -

Ал желкендердің терісін жыртыңыз.

Жолда - басқа кеменің көлеңкесі,

Ол жүрді - және боранда жылдамдығын төмендетпеді.

Қараңызшы, ілмек салбырап тұр

Аулада, асылғандарды сағынып!

Провиденс оған салқын сөйледі:

Тек мәңгілік тыныштық - және сағат үзілді -

Жын-шайтан сияқты әділ жел -

Ол енді желкендерді таппайды.

Біз біреудің қоңырауын еститін сияқтымыз -

Жұмбақ анық сигналдар...

Атақ-даңққа, бәйгеге, жүлдеге шөлдеген жоқ

Бізді жоталар мен тастарға лақтырады.

Туған кезден білмегенді дәмін татуға, -

Көзбен, ауызбен және терімен ішуге кеңістік!..

Кім мұхитта тек суды көреді -

Ол жердегі тауларды байқамайды.

Ән сал, дауыл, құлағымызда жаман ән бар,

Бас сүйегінің астына еніп, ойға кіріңіз,

Жұлдызды жаңбыр құйып, жанымызға сіңген

Жер мен теңіздің мәңгілік ауруы!