Конец охоты на волков - Владимир Высоцкий

Словно бритва, рассвет полоснул по глазам,

Отворились курки, как волшебный сезам,

Появились стрелки, на помине легки, —

И взлетели стрекозы с протухшей реки,

И потеха пошла — в две руки, в две руки!

Вы легли на живот и убрали клыки.

Даже тот, даже тот, кто нырял под флажки,

Чуял волчие ямы подушками лап;

Тот, кого даже пуля догнать не могла б, —

Тоже в страхе взопрел и прилег — и ослаб.

Чтобы жизнь улыбалась волкам — не слыхал, —

Зря мы любим ее, однолюбы.

Вот у смерти — красивый широкий оскал

И здоровые, крепкие зубы.

Улыбнемся же волчей ухмылкой врагу —

Псам еще не намылены холки!

Но — на татуированном кровью снегу

Наша роспись: мы больше не волки!

Мы ползли, по-собачьи хвосты подобрав,

К небесам удивленные морды задрав:

Либо с неба возмездье на нас пролилось,

Либо света конец — и в мозгах перекос, —

Только били нас в рост из железных стрекоз.

Кровью вымокли мы под свинцовым дождем —

И смирились, решив: все равно не уйдем!

Животами горячими плавили снег.

Эту бойню затеял не Бог — человек:

Улетающим — влет, убегающим — в бег…

Свора псов, ты со стаей моей не вяжись,

В равной сваре — за нами удача.

Волки мы — хороша наша волчая жизнь,

Вы собаки — и смерть вам собачья!

Улыбнемся же волчей ухмылкой врагу,

Чтобы в корне пресечь кривотолки.

Но — на татуированном кровью снегу

Наша роспись: мы больше не волки!

К лесу — там хоть немногих из вас сберегу!

К лесу, волки, — труднее убить на бегу!

Уносите же ноги, спасайте щенков!

Я мечусь на глазах полупьяных стрелков

И скликаю заблудшие души волков.

Те, кто жив, затаились на том берегу.

Что могу я один?

Ничего не могу!

Отказали глаза, притупилось чутье…

Где вы, волки, былое лесное зверье,

Где же ты, желтоглазое племя мое?!

…Я живу, но теперь окружают меня

Звери, волчих не знавшие кличей, —

Это псы, отдаленная наша родня,

Мы их раньше считали добычей.

Улыбаюсь я волчей ухмылкой врагу,

Обнажаю гнилые осколки.

Но — на татуированном кровью снегу

Наша роспись: мы больше не волки!

Ұстарадай таң атып көзімді,

Триггерлер сиқырлы күнжіт сияқты ашылды

Жебелер пайда болды, жарық көрінді, -

Шіріген өзеннен инеліктер ұшып,

Ал қызық өтті - екі қол, екі қол!

Сіз ішіңізге жатып, тістеріңізді алып тастаңыз.

Тіпті тудың астына сүңгігеннің өзі,

Ол табанының жастықтарымен қасқыр шұңқырларын иіскеді;

Оқ та жете алмаған адам -

Ол да қорқып айқайлап, жатып қалды – әлсіреп қалды.

Өмір қасқырларға күледі - естімеді -

Біз оны бекер жақсы көреміз, моногамдық.

Мұнда өлім әдемі кең күлкіге ие

Және сау, күшті тістер.

Жауға қасқыр күліп күлейік -

Иттер әлі құрғаған жоқ!

Бірақ - қанмен татуировкасы бар қарда

Біздің сурет: біз енді қасқыр емеспіз!

Біз ит құйрығын жинап, жорғаладық,

Таңданған тұмсықтарын аспанға көтеріп:

Не жаза көктен жауды,

Не ақырзаман - және ми қисайған, -

Олар бізді темір инеліктермен ғана ұрды.

Біз қорғасын жаңбырының астында қанға малындық -

Біз өзімізбен татуласып, шештік: бәрібір кетпейміз!

Ыстық қарындар қарды ерітті.

Бұл қырғынды Құдай – адам бастаған жоқ:

Ұшатындар - ұшады, қашқандар - қашады ...

Бір үйір иттер, менің қораммен араласпа,

Тең жекпе-жекте – біз бақыттымыз.

Біз қасқырмыз - біздің қасқыр өміріміз жақсы,

Сіз иттерсіз - ал өлім сіз үшін ит сияқты!

Жауға қасқыр күліп күлейік,

Сыбыстарды жою үшін.

Бірақ - қанмен татуировкасы бар қарда

Біздің сурет: біз енді қасқыр емеспіз!

Орманға - сонда мен сіздердің кем дегенде бірнешеуіңізді құтқарамын!

Орманға, қасқырлар, қашып жүріп өлтіру қиынырақ!

Аяғыңызды шешіңіз, күшіктерді құтқарыңыз!

Жартылай мас атқандардың алдынан асығамын

Ал мен қасқырдың жоғалған жандарын шақырамын.

Тірі қалғандары арғы бетке тығылды.

Мен жалғыз не істей аламын?

Мен ештеңе істей алмаймын!

Көздер сәтсіз болды, қабілет бұлыңғыр ...

Сен қайдасың, қасқырлар, бұрынғы орман жануары,

Қайдасың, сары көзді руым?!

...Мен өмір сүремін, бірақ қазір олар мені қоршап тұр

Қасқырлардың айғайын білмейтін жануарлар -

Бұл иттер, біздің алыс туыстарымыз,

Біз оларды олжа санайтынбыз.

Жауға қасқыр күліп күлемін,

Мен шіріген фрагменттерді шығарамын.

Бірақ - қанмен татуировкасы бар қарда

Біздің сурет: біз енді қасқыр емеспіз!