Баллада о детстве - Владимир Высоцкий

Час зачатья я помню неточно.

Значит, память моя однобока.

Но зачат я был ночью, порочно,

И явился на свет не до срока.

Я рождался не в муках, не в злобе,

Девять месяцев - это не лет.

Первый срок отбывал я в утробе:

Ничего там хорошего нет.

Спасибо вам святители,

Что плюнули да дунули,

Что вдруг мои родители

Зачать меня задумали,

В те времена укромные,

Теперь - почти былинные,

Когда срока огромные

Брели в этапы длинные.

Их брали в ночь зачатия,

А многих даже ранее,

А вот живет же братия -

Моя честна компания.

Ходу, думушки резвые, ходу,

Слово, строченьки, милые, слово!

В первый раз получил я свободу

По указу от тридцать восьмого.

Знать бы мне, кто так долго мурыжил -

Отыгрался бы на подлеце,

Но родился и жил я и выжил,

Дом на Первой Мещанской в конце.

Там за стеной, за стеночкою,

За перегородочкой

Соседушка с соседушкою

Баловались водочкой.

Все жили вровень, скромно так:

Система коридорная,

На тридцать восемь комнаток -

Всего одна уборная.

Здесь зуб на зуб не попадал,

Не грела телогреечка.

Здесь я доподлинно узнал,

Почем она, копеечка.

Не боялась сирены соседка,

И привыкла к ней мать понемногу.

И плевал я, здоровый трехлетка,

На воздушную эту тревогу.

Да не все то, что сверху от бога -

И народ зажигалки тушил.

И, как малая фронту подмога,

Мой песок и дырявый кувшин.

И било солнце в три ручья,

Сквозь дыры крыш просеяно

На Евдоким Кириллыча

И Кисю Моисеевну.

Она ему: Как сыновья?

-

Да без вести пропавшие!

Эх, Киська, мы одна семья,

Вы тоже пострадавшие.

Вы тоже пострадавшие,

А значит обрусевшие.-

Мои - без вести павшие,

Твои - безвинно севшие.

Я ушел от пеленок и сосок,

Поживал - не забыт, не заброшен.

И дразнили меня "недоносок",

Хоть и был я нормально доношен.

Маскировку пытался срывать я,

- Пленных гонят,- чего ж мы дрожим?

Возвращались отцы наши, братья

По домам, по своим да чужим.

У тети Зины кофточка

С драконами, да змеями -

То у Попова Вовчика

Отец пришел с трофеями.

Трофейная Япония,

Трофейная Германия:

Пришла страна Лимония -

Сплошная чемодания.

Взял у отца на станции

Погоны, словно цацки, я,

А из эвакуации

Толпой валили штатские.

Осмотрелись они, оклемались,

Похмелились, потом протрезвели.

И отплакали те, кто дождались,

Недождавшиеся отревели.

Стал метро рыть отец Витькин с Генкой,

Мы спросили:- зачем?

- Он в ответ,

Мол, коридоры кончаются стенкой,

А тоннели выводят на свет.

Пророчество папашино

Не слушал Витька с корешом:

Из коридора нашего

В тюремный коридор ушел.

Да он всегда был спорщиком:

Припрешь к стене - откажется

Прошел он коридорчиком

И кончил стенкой, кажется.

Но у отцов свои умы,

А что до нас касательно,

На жизнь засматривались мы

Вполне самостоятельно.

Все - от нас до почти годовалых

Толковищу вели до кровянки,

А в подвалах и полуподвалах

Ребятишкам хотелось под танки.

Не досталось им даже по пуле,

В ремеслухе живи не тужи.

Ни дерзнуть, ни рискнуть, но рискнули -

Из напильников сделать ножи.

Они воткнутся в легкие

От никотина черные,

По рукоятки легкие

Трехцветные наборные.

Вели дела обменные

Сопливые острожники:

На стройке немцы пленные

На хлеб меняли ножики.

Сперва играли в фантики,

В пристенок с крохоборами,

И вот ушли романтики

Из подворотен ворами.

Было время и были подвалы,

Было дело и цены снижали.

И текли, куда надо, каналы

И в конце, куда надо, впадали.

Дети бывших старшин да майоров

До ледовых широт поднялись,

Потому, что из всех коридоров

Им казалось сподручнее вниз.

Мен тұжырымдаманың сағатын дәл есімде сақтамаймын.

Сондықтан менің есте сақтау қабілетім біржақты.

Бірақ мен түнде, қатыгездікпен дүниеге келдім,

Ал ол уақытынан бұрын келмеді.

Мен ауырмай тудым, зұлымдықпен емес,

Тоғыз ай жыл емес.

Мен ана құрсағында бірінші рет қызмет еттім:

Онда жақсы ештеңе жоқ.

Рахмет әулиелер

Не түкіріп, не үрді,

Ата-анам болса ше

Олар мені бала көтеруді жоспарлады

Ол заманда оңаша

Енді - эпикалық дерлік,

Мерзімдері үлкен болған кезде

Ұзақ кезең-кезеңмен жүрді.

Олар жүктілік түнінде алынды,

Және көпшілігі одан да ертерек

Бірақ бауырлар өмір сүреді -

Менің адал компаниям.

Барамын, ойларым ұшқыр, барамын,

Сөз, шағын жолдар, қымбаттым, сөз!

Алғаш рет еркіндік алдым

Отыз сегізінші жарлығымен.

Мен көптен бері кім күңкілдегенін білгім келеді -

Ойнайтын едім арамзада,

Бірақ мен тудым, өмір сүрдім және аман қалдым,

Соңында Бірінші Мещанскаядағы үй.

Онда қабырғаның артында, қабырғаның артында,

Бөлімнің артында

Көршімен көрші

Олар арақ ішкен.

Барлығы тең дәрежеде өмір сүрді, қарапайым түрде былайша:

дәліз жүйесі,

Отыз сегіз бөлме үшін -

Бір ғана дәретхана бар.

Мұнда тіс түспеді,

Костюм жылынбады.

Міне, мен анық білдім

Ол қанша тұрады, бір тиын.

Көрші сиренадан қорықпады,

Ал анасы оған бірте-бірте үйреніп кетті.

Мен түкірдім, сау үш жасар бала,

Бұл ауа дабылына.

Иә, бәрі Құдайдан жоғары емес -

Ал адамдар шамдарды сөндірді.

Майданға кішігірім көмек ретінде,

Менің құм және ағып жатқан құмыра.

Күн үш ағынмен соқты,

Шатырлардағы саңылаулардан електен өткен

Евдоким Кириллич туралы

Ал Кися Моисеевна.

Ол оған: «Ұлдарың қалай?

-

Иә, жоқ!

Кити, біз бір отбасымыз,

Сізге де әсер етеді.

Сендер де құрбансыңдар

Бұл орыстандырылған дегенді білдіреді.

Менікі - құлағандар

Сіздікі - жазықсыз отырды.

Мен памперс пен емізіктен кеттім

Өмір сүрген – ұмытылмаған, тасталмаған.

Олар мені мазақ етті,

Мен қалыпты болсам да.

Мен масканы бұзуға тырыстым

– Тұтқындар айдауда – біз неге дірілдейміз?

Әкелеріміз қайтты, ағайын

Үйде, өз және басқаларда.

Зина апайдың блузкасы бар

Айдаһарлармен және жыландармен -

Бұл Попов Вовчикте

Әкесі сыйлықтармен келді.

Жапония кубогы,

Трофей Германия:

Лимония елі келді -

Қатты чемодан.

Әкемнен вокзалдан қарызға алған

Цацки сияқты иық белдіктері, И

Ал эвакуациядан

Жиналған жұрт бейбіт тұрғындарды сыртқа шығарды.

Олар айналаға қарады, айналаға қарады,

Олар ашты, содан кейін естерін жиды.

Ал күткендер жылап жіберді

Күтпегендер күбірледі.

Әке Виткин мен Генка метро қазуға кірісті,

Біз сұрадық: неге?

– деп жауап берді

Дәліздер қабырғамен аяқталатын сияқты,

Ал туннельдер жарыққа апарады.

Папаның пайғамбарлығы

Витканы серігімен тыңдамады:

Біздің дәлізден

Ол түрме дәлізіне кірді.

Иә, ол әрқашан дауласушы болды:

қабырғаға сүйеніңіз - бас тарту

Ол дәлізден өтті

Және қабырғамен аяқталды, меніңше.

Бірақ әкелердің ақыл-ойы бар

Ал біз болсақ,

Өмірге қарадық

Мүлдем тәуелсіз.

Барлығы - бізден бастап бір жасар балаға дейін

Әңгімеші қан төгілді,

Ал жертөлелерде және жартылай жертөлелерде

Балалар резервуарлардың астында қалғысы келді.

Олар тіпті оқ та алмады,

Қолөнерде қайғырмаңыз.

Не батылдық, не тәуекелге бару, бірақ олар мүмкіндік алды -

Файлдардан пышақтар жасаңыз.

Олар өкпеге жабысады

Никотиннен қара

Тұтқаны жеңіл

Үш түсті теру.

Айырбас бизнесін жүргізді

Сынық қорғаушылар:

Құрылыс алаңында немістер тұтқын болды

Олар пышақтарды нанға ауыстырды.

Басында олар кәмпиттер орамдарын ойнады,

Қабырғада үгінділермен,

Ал романтика жоғалып кетті

Ұрылардың қақпасынан.

Уақыт болды және жертөлелер болды,

Іс болды, бағалар төмендеді.

Және қажет жерде арналар ағып жатты

Ақырында, қажет жерде олар құлады.

Бұрынғы бригадирлер мен майорлардың балалары

Мұзды ендіктерге көтерілдік,

Өйткені барлық дәліздерден

Олар төменгі қабатта ыңғайлырақ көрінді.