Нет меня-я покинул расею… - Владимир Высоцкий

Нет меня, я покинул Расею!

Мои девочки ходют в соплях.

Я теперь свои семечки сею

На чужих Елисейских полях.

Кто-то вякнул в трамвае на Пресне:

«Нет его, умотал, наконец!

Вот и пусть свои чуждые песни

Пишет там про Версальский дворец!»

Слышу сзади обмен новостями:

«Да не тот, тот уехал — спроси!»

«Ах, не тот?»

— и толкают локтями,

И сидят на коленях в такси.

А тот, с которым сидел в Магадане, —

Мой дружок еще по гражданской войне, —

Говорит, что пишу ему: «Ваня,

Скучно, Ваня, давай, брат, ко мне!»

Я уже попросился обратно,

Унижался, юлил, умолял…

Ерунда!

Не вернусь, вероятно,

Потому что я не уезжал.

Кто поверил — тому по подарку,

Чтоб хороший конец, как в кино, —

Забирай Триумфальную арку!

Налетай на заводы Рено!

Я смеюсь, умираю от смеха.

Как поверили этому бреду?

Не волнуйтесь, я не уехал.

И не надейтесь я не уеду!

Мен жоқ, мен Ресейден кеттім!

Қыздарым қыбырлап жүр.

Мен қазір тұқым себемін

Шетелдік Елисейде.

Преснядағы трамвайда біреу айғайлады:

«Ол кетті, ол таусылды, ақыры!

Ендеше бөтен әндеріңіз болсын

Ол сол жерде Версаль сарайы туралы жазады!».

Мен арғы жақтан жаңалықтарды естимін:

«Иә, бір емес, ол кетіп қалды – сұра!

— Әй, ол емес пе?

- және шынтақпен итеріңіз,

Ал олар таксиде тізерлеп отырады.

Ал мен Магаданда бірге отырған адам -

Менің досым әлі азаматтық соғыста, -

Ол менің оған хат жазып жатқанымды айтады: «Ваня,

Қызықсыз, Ваня, жүр, аға, маған кел!

Мен қайтып келуді өтіндім

Ол өзін төмен түсірді, дірілдеп, жалынды ...

Бос сөз!

Мен қайтып келмейтін шығармын

Өйткені мен кетпедім.

Кім сенді - сыйлықпен,

Фильмдегідей жақсы аяқталу үшін -

Триумфа аркасын алыңыз!

Renault зауыттарына шабуыл жасаңыз!

Күлемін, күлкіден өлемін.

Бұл бос сөзге қалай сендіңіз?

Уайымдама, мен кеткен жоқпын.

Ал мен кетпеймін деп үміттенбе!