Закрой мои глаза... - Олег Газманов

Закрой мои глаза, холодной кожей рук,

Не дай мне рассказать про боль разлук.

Мы в тишине ночной, в сиянии свечи,

Две тени в складках штор сплелись в ночи.

Припев

И я как будто странник,

По этой жизни странной,

Астральный дух планет,

Которых больше нет.

И в тишине звенящей,

Звенят осколки нашей,

Мечты о настоящем, а будущего нет.

А свечи все поют, а звезды все горят.

Под кожей рук твоих, глаза дрожат.

Но исчезает тень, кончаются слова.

И беспощадный день мне бьет в глаза.

Припев

И я как будто странник,

По этой жизни странной,

Астральный дух планет,

Которых больше нет.

И в тишине звенящей,

Звенят осколки нашей,

Мечты о настоящем, а будущего нет.

Көзімді жабыңыз, қолыңыздың суық терісі,

Айрылудың азабын саған айтпай-ақ қой.

Біз түн тыныштығында, шамның жарқылындамыз,

Перделердің қатпарларындағы екі көлеңке түнде бір-біріне тоғысты.

Хор

Ал мен бейтаныс адам сияқтымын

Осы біртүрлі өмір арқылы

Планеталардың астральды рухы,

Қайсысы енді жоқ.

Ал сыңғырлаған үнсіздікте

Біздің үзінділер шырылдауда,

Қазіргі кездегі армандар, бірақ болашақ жоқ.

Шамдар бәрі ән салады, ал жұлдыздар жанып тұрады.

Қол терісінің астында көздерің дірілдейді.

Бірақ көлеңке жоғалады, сөз таусылады.

Ал мейірімсіз күн көзге ұрады.

Хор

Ал мен бейтаныс адам сияқтымын

Осы біртүрлі өмір арқылы

Планеталардың астральды рухы,

Қайсысы енді жоқ.

Ал сыңғырлаған үнсіздікте

Біздің үзінділер шырылдауда,

Қазіргі кездегі армандар, бірақ болашақ жоқ.