Про дикого вепря - Олег Газманов

В королевстве, где все тихо и складно,

Где ни войн, ни катаклизмов, ни бурь,

Появился дикий вепрь аграмадный,

То ли буйвол, то ли бык, то ли тур…

Там король страдал желудком и астмой,

Только кашлем сильный страх наводил,

А тем временем зверюга ужасный

Коих ел, а коих в лес уводил…

И король тотчас издал три декрета:

Зверя надо говорит одолеть, наконец,

Вот кто отчается на это, на это,

Тот принцессу поведет под венец…

А в отчаявшемся том государстве

Как войдешь, дык прямо наискосок

В бесшабашной жил тоске и гусарстве

Бывший лучший, но опальный стрелок.

На полу лежали люди и шкуры,

Пели песни, пили меды, и тут

Протрубили во дворе трубадуры,

Хвать стрелка, и во дворец волокут…

И король ему прокашлял: «Не буду

Я читать тебе моралей, юнец,

Ну, если завтра победишь чуду-юду,

То принцессу поведешь под венец».

А стрелок: «Да это что за награда?!

Мне бы выкатить портвейну бадью…

А принцессы мне и даром не надо —

Чуду-юду я и так победю…»

А король: «Возьмешь принцессу, и точка!!!

А не то тебя раз-два — и в тюрьму,

Ведь это все же королевская дочка!»…

А стрелок: «Ну, хоть убей, не возьму».

И пока король с ним так препирался,

Съел уже почти всех женщин и кур

И возле самого дворца ошивался

Этот самый то ли бык, то ли тур…

Делать нечего — портвейн он отспорил,

Чуду-юду уложил и убег…

Вот так принцессу с королем опозорил

Бывший лучший, но опальный стрелок

Барлығы тыныш және үйлесімді патшалықта,

Соғыстар, катаклизмдер, дауылдар жоқ жерде,

Жабайы қабан пайда болды,

Не буйвол, не бұқа, не тур...

Онда патша асқазан мен демікпеден зардап шекті.

Тек жөтелмен күшті қорқыныш ұсынылады,

Осы уақытта қорқынышты аң

Оны жеп, орманға апарды ...

Патша бірден үш жарлық шығарды:

Аңды жеңу керек, ақырында,

Үміт үзген мынау, мынау,

Бұл ханшайым дәлізге апарады ...

Және сол шарасыз күйде

Сіз кірген кезде, Дук қиғаш

Ойсыз сағыныш пен гусарларда өмір сүрді

Бұрынғы ең жақсы, бірақ масқара атқыш.

Еденде адамдар мен терілер болды,

Олар ән айтты, май ішті, содан кейін

Трубадурлар аулада кернейлерін тартты,

Атқышты ұстап алып, оны сарайға сүйреп апарыңыз ...

Патша оған жөтеліп: «Мен жасамаймын

Мен саған мораль оқыдым, жас жігіт,

Ертең бір керемет жеңіп алсаң,

Содан кейін сіз ханшайымды дәлізге апарасыз.

Ал атқан: «Иә, бұл не деген марапат?!

Мен порт шелек шығарғым келеді...

Маған ханшайым бекер керек емес -

Керемет, мен осылай жеңемін ... ».

Ал патша: «Ханшайымды ал, кезең!!!

Әйтпесе, сіз бір-екі рет - және түрмеде,

Өйткені, бұл әлі де патша қызы! »…

Ал атқыш: «Жарайды, мен өмір бойы алмаймын».

Патша онымен осылай дауласып жатқанда,

Қазірдің өзінде барлық дерлік әйелдер мен тауықтарды жеп қойды

Және сарайдың өзін айнала ілінді

Бұл не бұқа, не тур...

Ештеңе жоқ - ол портты даулады,

Ол Ғажайып Юду қойып, қашып кетті...

Ол ханшайым мен патшаны осылай масқара етті

Бұрынғы ең жақсы, бірақ масқара атқыш