20 и 6 - Разные Люди

Моя спина говорит мне о том, что утром выпадет снег.

И что мои двадцать и шесть это вовсе не дом

Я не оставил себя на потом, и мне странно об этом жалеть.

Но когда утром выпадет снег, смогу ли я об этом не спеть.

И эта странная жизнь музыканта, которым по сути я не был.

И это время, как субдоминанта повисшая в пасмурном небе.

И я проснусь со съехавшей крышей и странным желанием смерти.

И если я скажу, что хочу умереть, то вы мне, конечно, не верьте.

И все выльется в глупую шутку, как в стаканы боржом.

И мы выпьем еще по стакану, оставив кучу следов.

И уйдем, издеваясь над собственной жизнью, считая последнюю медь.

И однажды в каком-то задрипанном городе мне вдруг расхочется петь.

Я брошу думать о том, чем был для меня рок-н-ролл,

Ведь мои двадцать и шесть это все-таки дом.

И я выжил, не знаю зачем, ведь не угнаться и не стоять.

Я впервые всерьез пожалею о том, что я не умею летать.

Арқам таңертең қар жауады дейді.

Менің жиырма алты жасым мүлдем үй емес

Мен өзімді кейінге қалдырған жоқпын, өкінгенім біртүрлі.

Бірақ таңертең қар жауса, ол туралы ән айта алмаймын ба.

Ал музыканттың бұл таңғаларлық өмірі, менде болмаған.

Міне, бұлт аспанда ілулі тұрған субдоминант сияқты уақыт.

Ал мен болсам, төбесі бұзылып, біртүрлі өлім тілегімен оянамын.

Ал мен өлгім келеді десем, әрине сенбейсің.

Және бәрі Борж көзілдірігі сияқты ақымақ әзілге айналады.

Әрқайсысы тағы бір стақан ішіп, іздерін қалдырамыз.

Ал біз өз өмірімізді келеке етіп, соңғы мысты санап кетеміз.

Бір күні тозығы жеткен қалада мен кенет ән айтудан шаршадым.

Мен үшін рок-н-ролл қандай болғаны туралы ойлауды доғарамын

Өйткені, менің жиырма алты жасым әлі үй.

Мен аман қалдым, неге екенін білмеймін, өйткені мен тұра алмаймын және тұра алмаймын.

Алғаш рет ұша алмайтыныма қатты өкінемін.