Du fragst nicht mehr - Zeraphine

Der Abgrund, so nah und es hämmert in deinem Kopf

Du spürst nur noch die Kälte unter deiner Haut

Doch auch der Sturm verweht die Gedanken nicht

Den lebenslangen Kampf

Und auch der Regen löscht die Tränen nicht

Und dein Gesicht verbrennt — es brennt

Du wagst nicht, dich zu bewegen, dein Herzschlag verlangsamt sich

Die Stunden vergehen, doch es bleibt kalt

Doch auch der Sturm verweht die Gedanken nicht

Den lebenslangen Kampf

Und auch der Regen löscht die Tränen nicht

Und dein Gesicht verbrennt

Du fragst nicht mehr, was sollte sich jetzt noch ändern?

Du fragst nicht mehr, denn du trägst die Antwort in dir

Du kannst nichts mehr hören, das Rauschen ist längst verstummt

Dein Körper gespalten — fast alles bleibt

Du fragst nicht mehr, was sollte sich jetzt noch ändern?

Du fragst nicht mehr, das Blatt kann sich nicht mehr wenden

Du fragst nicht mehr, welchen Weg du gehen sollst

Du fragst nicht mehr, denn du trägst die Antwort in dir

Тұңғиық, соншалықты жақын және ол сіздің басыңызды соғып жатыр

Сіз тек теріңіздің астында суықты сезінесіз

Бірақ боран да ойды жоймайды

Өмір бойы күрес

Тіпті жаңбыр да көз жасын өшірмейді

Ал сіздің бетіңіз күйеді - күйеді

Қозғалуға дәрменсіз, жүрек соғысы баяулайды

Сағаттар өтіп жатыр, бірақ суық

Бірақ боран да ойды жоймайды

Өмір бойы күрес

Тіпті жаңбыр да көз жасын өшірмейді

Ал сіздің бетіңіз күйіп кетеді

Сіз енді сұрамайсыз, енді нені өзгерту керек?

Сіз бұдан былай сұрамайсыз, өйткені жауапты өз ішіңізде сақтайсыз

Енді ештеңе ести алмайсың, шу әлдеқашан тоқтаған

Сіздің денеңіз бөлінген - бәрі дерлік қалады

Сіз енді сұрамайсыз, енді нені өзгерту керек?

Сіз енді сұрамайсыз, толқын енді бұрыла алмайды

Енді қай жолмен жүру керектігін сұрамайсыз

Сіз бұдан былай сұрамайсыз, өйткені жауапты өз ішіңізде сақтайсыз