Миг перед зарёй - Юрий Черкашин

Берег реки.

Уходит ночь по песку,

Не оставляя следа.

И улетают зарницы за горизонт,

Уходят вдаль облака.

Холодно ждать.

Уже погасли угли в костре

И сил нет терпеть.

Но, что-то сделать, наверное, больше нельзя.

В гости ко мне приходят братья и сестры,

Приходят друзья.

Садятся рядом, смеются и песни поют

И пьют, то, что я.

Потом уходят в реку и машут рукой.

И не понятно, что дальше будет со мной.

А, впрочем, это уже все равно, ведь скоро будет рассвет.

А, впрочем, это уже все равно, ведь скоро будет рассвет.

Припев;

Миг перед зарей на берегу реки.

Миг перед зарей на берегу реки

В окружении цветов.

Вот и туман.

Уже не видно лица,

Видны лишь только глаза,

В которых есть еще жизнь и даль заснеженных гор,

И блеск зеленых озер.

Берег реки, уходит ночь по песку,

Не оставляя следа.

И улетают зарницы за горизонт,

Уходят вдаль облака.

Припев;

Миг перед зарей на берегу реки.

Миг перед зарей на берегу реки

В окружении цветов.

Өзен жағалауы.

Түн құмда кетіп барады,

Ешқандай із қалдырмайды.

Көкжиекте найзағай ұшады,

Бұлттар кетеді.

Күту суық.

Өрттегі көмірлер әлдеқашан сөніп қалды

Ал шыдауға күш жоқ.

Бірақ, енді бірдеңе істеу мүмкін емес.

Бауырлар мен әпкелер қонаққа келеді,

Достар келе жатыр.

Қатар отырады, күліп, ән айтады

Ал олар мен қандай болсам ішеді.

Содан кейін олар өзенге түсіп, қолдарын бұлғайды.

Ал менің ары қарай не болары белгісіз.

Дегенмен, бәрі бірдей, өйткені көп ұзамай таң атады.

Дегенмен, бәрі бірдей, өйткені көп ұзамай таң атады.

Хор;

Таң атқанша өзен жағасында.

Таң атқанша өзен жағасында

Айнала гүлдермен қоршалған.

Міне, тұман.

Бет енді көрінбейді

Тек көздері көрінеді

Онда натюрморт және қар басқан таулардың қашықтығы бар,

Және жасыл көлдердің жылтырлығы.

Өзен жағасы, түн құмға кетіп барады,

Ешқандай із қалдырмайды.

Көкжиекте найзағай ұшады,

Бұлттар кетеді.

Хор;

Таң атқанша өзен жағасында.

Таң атқанша өзен жағасында

Айнала гүлдермен қоршалған.