Укрою ночь - Юлия Беретта

Счастье наяву, у нас есть поцелуй.

С видом на Неву, когда закат кидает солнце в горизонт.

Мы с тобой вдвоем.

Время — наш тайник.

Когда минута каждая лишь для двоих.

А ты, как сладкий, терпкий виски — кровь кипит.

В сердце мерный бит.

Я укрою ночь одеялом.

Не буди ее, не буди.

Где б ты не был, мне тебя мало.

Там где я — тебе по пути.

Я тебя люблю, до чертиков, до умопомрачения люблю.

Играют лицами ночные фонари.

Мы с тобой одни.

Нежно пальцами, ты плавишь ум волной вибрации.

К нам, как к шедевру прикоснется эта ночь.

Всё предрешено.

Я укрою ночь одеялом.

Не буди ее, не буди.

Где б ты не был, мне тебя мало.

Там где я — тебе по пути.

Шындығында бақыт, бізде сүйіспеншілік бар.

Неваның көрінісімен, күн батқанда күнді көкжиекке лақтырған кезде.

Сен екеуміз біргеміз.

Уақыт біздің жасырынатын жеріміз.

Әр минут тек екіге бөлінгенде.

Ал сіз тәтті виски сияқты - қан қайнады.

Жүректің өлшенген соғуы бар.

Мен түнді көрпемен жабамын.

Оны оятпа, оятпа.

Қайда жүрсең де маған жетпейсің.

Мен жүрген жер сенің жолыңда.

Мен сені жақсы көремін, тозаққа дейін, жындылыққа дейін.

Түнгі шамдар беттерімен ойнайды.

Сен екеуміз жалғызбыз.

Саусақтарыңызбен ақырын, сіз діріл толқынымен сананы ерітесіз.

Бұл түн бізге шедевр сияқты әсер етеді.

Барлығы алдын ала белгіленген.

Мен түнді көрпемен жабамын.

Оны оятпа, оятпа.

Қайда жүрсең де маған жетпейсің.

Мен жүрген жер сенің жолыңда.