Жёлтый клён - Вика Цыганова

Я под кленом золотым с милым расставалась,

Не на день, а навсегда — так мне показалось.

Одинокая луна в желтых листьях прячется,

От чего мне так легко вместе с кленом плачется?

От чего, да почему мое сердце мается?

На лету мой желтый клен гнется и качается…

И с опавшею листвой ветер тихо шепчется,

Мы расстались на денек, только мне не верится.

Припев:

Желтый клен, желтый клен на ветру качается,

Желтый клен, желтый клен, вот как получается.

Желтый клен, желтый клен, что за наказание?!

Не на день, а навсегда это расставание.

Я под кленом золотым с милым целовалась.

Знала, что в последний раз — так и оказалось.

На поляне желтый клен гнется и качается,

Мне судьба глядит в глаза и не улыбается.

Припев:

Желтый клен, желтый клен на ветру качается,

Желтый клен, желтый клен, вот как получается.

Желтый клен, желтый клен, что за наказание?!

Не на день, а навсегда это расставание.

Алтын үйеңкі астында тәттімен қоштастым,

Бір күн емес, мәңгілік – маған солай көрінді.

Жалғыз ай сары жапырақтарға тығылады,

Үйеңкімен бірге жылау маған неге оңай?

Неден, иә, жүрегім неге соғады?

Ұшып бара жатқанда, менің сары үйеңкі иіліп, теңселеді ...

Ал құлаған жапырақтармен жел ақырын сыбырлайды,

Бір күн ажырастық, бірақ мен сенбеймін.

Хор:

Сары үйеңкі, сары үйеңкі желмен тербеледі,

Сары үйеңкі, сары үйеңкі, осылай жүреді.

Сары үйеңкі, сары үйеңкі, не жаза?!

Бір күндік емес, бұл қоштасу мәңгілік.

Алтын үйеңкінің астында бір сүйгенімді сүйдім.

Мен мұны соңғы рет білдім - және солай болды.

Таза жерде сары үйеңкі иіліп, тербеледі,

Тағдыр көзіме қарап күлмейді.

Хор:

Сары үйеңкі, сары үйеңкі желмен тербеледі,

Сары үйеңкі, сары үйеңкі, осылай жүреді.

Сары үйеңкі, сары үйеңкі, не жаза?!

Бір күндік емес, бұл қоштасу мәңгілік.