Я ехала домой - Вика Цыганова

Я ехала домой, душа была полна,

Неясным для самой, каким-то новым счастьем.

Казалось мне, что все с таким участьем,

С такою ласкою глядели на меня.

Я ехала домой… Двурогая луна

Смотрела в окна скучного вагона.

Далёкий благовест заутреннего звона

Пел в воздухе, как нежная струна…

Раскинув розовый вуаль,

Красавица-заря лениво просыпалась.

И ласточка, стремясь куда-то вдаль,

В прозрачном воздухе купалась.

Я ехала домой, я думала о вас,

Тревожно мысль моя и путалась, и рвалась,

Дремота сладкая моих коснулась глаз.

О, если б никогда я вновь не просыпалась…

Үйге айдап бара жатыр едім, жаным толды,

Көпшілікке түсініксіз, жаңа бақыт.

Маған бәрінің тағдыры осындай болып көрінді,

Олар маған сондай мейірімділікпен қарады.

Үйге айдап бара жатыр едім... Екі мүйізді ай

Мен қызықсыз вагонның терезелерінен қарадым.

Таңертеңгілік қоңыраулардың алыстағы қоңыраулары мен ысқырықтары

Нәзік жіптей ауада ән салды...

Қызғылт жамылғыны тастап,

Сұлулық-таң жалқаулап оянды.

Ал қарлығаш алыс жерге ұмтылып,

Таза ауада шомылды.

Үйге айдап бара жатыр едім, сені ойлап жүрдім

Мазасыздан ойым шатастырып, жыртылды,

Тәтті ұйқышылдық көзіме тиді.

О, мен енді ешқашан оянбасам...