Я несла свою Беду... - Вика Цыганова

Я несла свою Беду по весеннему по льду.

Надломился лед — душа оборвалася,

Камнем под воду пошла, а Беда, хоть тяжела, —

А за острые края задержалася.

А за острые края задержалася.

И Беда с того вот дня ищет по свету меня.

Слухи ходят вместе с ней с Кривотолками.

А что я не умерла, знала голая ветла

И еще перепела с перепелками.

И еще перепела с перепелками.

Кто ж из них сказал ему, господину моему, —

Только выдали меня, проболталися.

И от страсти сам не свой, он отправился за мной,

Ну, а ним — Беда с Молвой увязалися.

Ну, а ним — Беда с Молвой увязалися.

Он настиг меня, догнал, обнял, на руки поднял,

Рядом с ним в седле Беда ухмылялася…

Но остаться он не мог — был всего один денек,

А Беда на вечный срок задержалася.

А Беда на вечный срок задержалася.

Қиындығымды көктемгі мұздың бойымен алып жүрдім.

Мұз жарылды - жан үзілді,

Ол тас сияқты су астына кетті, ал қиыншылық ауыр болса да, -

Және ол өткір жиектерден асып кетті.

Және ол өткір жиектерден асып кетті.

Ал Пәле сол күннен бастап мені дүниеден іздеп жүр.

Сыбыс онымен Кривотолкимен бірге жүреді.

Ал менің өлмегенімді жалаңаш тал білді

Сондай-ақ бөденемен бірге бөдене.

Сондай-ақ бөденемен бірге бөдене.

Олардың қайсысы оған, тақсыр,

Олар мені жай ғана берді, олар дірілдеп кетті.

Ал құмарлықтан ол менікі емес, ол менің артымнан кетті,

Ал, ол үшін - Проблема мен қауесет жарасып кетті.

Ал, ол үшін - Проблема мен қауесет жарасып кетті.

Ол мені қуып жетіп, қуып жетіп, құшақтап, құшағына көтеріп,

Оның қасында ер-тоқымда, Қиын күлді...

Бірақ ол қала алмады - тек бір күн болды,

Ал қиындық мәңгілікке созылды.

Ал қиындық мәңгілікке созылды.