Жаль - Вика Цыганова

Жаль, что очень быстро вянут розы.

Жаль, что в небе тают наши звезды.

Жаль.

А он любил её, носил он на руках.

Он ей писал свои стихи на облаках.

И облака летели с севера на юг,

Она читала эти письма всем вокруг…

Жаль.

Она читала эти письма на лету,

Холодным звездам и цветам в ночном саду.

А время шло и звезды падали в садах,

А время шло, и розы вяли на глазах.

Жаль, что все не вечно в этом мире…

Жаль.

И мы когда-то так любили,

Жаль.

А он любил, а он хотел с ней вечно быть,

Писать стихи и розы алые дарить.

Но облака поплыли с юга на восток

И выпал снег, разлуки долгой выпал срок.

Жаль.

Он ей кричал стихи, прощаясь, на бегу,

И розы алые горели на снегу,

И грешный мир, качаясь тихо, мимо плыл.

Не досказал, не докричал, не долюбил…

Жаль.

Мы понимаем очень поздно,

Жаль, что не вернуть на небо звезды.

Жаль.

Но есть любовь, но есть стихи, но есть цветы,

Но есть слова необычайной красоты.

И облака летят над нами вновь и вновь.

Он пишет с неба ей про нежную любовь.

Он пишет ей и будет вечно ей писать,

И будет ждать ее, как прежде, будет ждать.

И может быть, когда-то встретятся они,

Как облака, на самом краешке земли.

И облака летят над нами вновь и вновь.

Он пишет с неба ей про нежную любовь.

Он пишет ей и будет вечно ей писать,

И будет ждать ее, как прежде, будет ждать.

И может быть, когда-то встретятся они,

Как облака, на самом краешке земли.

Как облака, на самом краешке земли.

Раушанның тез қурап қалатыны өкінішті.

Аспанда жұлдыздарымыздың еріп бара жатқаны өкінішті.

Қандай өкінішті.

Және ол оны жақсы көрді, ол оны қолында ұстады.

Ол оған өлеңдерін бұлттарда жазды.

Бұлттар солтүстіктен оңтүстікке ұшып,

Ол бұл хаттарды айналасындағылардың бәріне оқыды ...

Қандай өкінішті.

Ол бұл хаттарды оқыды,

Түнгі бақтағы суық жұлдыздар мен гүлдер.

Уақыт өтіп, жұлдыздар бақтарға түсті,

Уақыт өтіп, көз алдымызда раушан гүлдері қурап қалды.

Бұл дүниеде бәрі мәңгілік емес екені өкінішті...

Қандай өкінішті.

Ал біз бір кездері қатты жақсы көретінбіз

Қандай өкінішті.

Ол жақсы көрді және онымен мәңгі бірге болғысы келді,

Өлеңдер жазып, алқызыл раушан гүлдерін беріңіз.

Бірақ бұлттар оңтүстіктен шығысқа қарай қалықтады

Ал қар жауды, ұзақ уақыт бөліну жауды.

Қандай өкінішті.

Ол оған өлең айтып, қоштасып, қашып бара жатып,

Ал қызыл раушандар қарда жанды,

Ал күнәһар дүние тып-тыныш тербеліп, қалқып өтті.

Айтпадым, айқайламадым, сүймедім...

Қандай өкінішті.

Біз өте кеш түсінеміз

Жұлдыздарды аспанға қайтару мүмкін емес екені өкінішті.

Қандай өкінішті.

Бірақ махаббат бар, бірақ өлең бар, бірақ гүлдер бар,

Бірақ ерекше сұлулық сөздер бар.

Ал бұлттар үстімізден қайта-қайта ұшады.

Ол көктен оған нәзік махаббат туралы жазады.

Ол оған хат жазады және оған мәңгі жазады,

Және ол оны күтеді, бұрынғыдай ол күтеді.

Мүмкін олар бір күні кездеседі,

Бұлттар сияқты, жердің ең шетінде.

Ал бұлттар үстімізден қайта-қайта ұшады.

Ол көктен оған нәзік махаббат туралы жазады.

Ол оған хат жазады және оған мәңгі жазады,

Және ол оны күтеді, бұрынғыдай ол күтеді.

Мүмкін олар бір күні кездеседі,

Бұлттар сияқты, жердің ең шетінде.

Бұлттар сияқты, жердің ең шетінде.