Волга-матушка - Вика Цыганова

Волга-матушка разлилась во всю

Во всю ширь свою необъятную

Я ни ем ни пью, я ночей не сплю

Думу думаю непонятную

В голове моей мысли разные

Вот опять весна запоздалая

Облака летят мутно-грязные

И плывет за край вода талая

От Казани до Рязани

До Ростова-на-Дону

Все как будто бы в тумане

Все как будто бы в дыму

Сколь намешано в Волге разных рек

Сколько радости, сколько черных бед

Разольется мать как растает снег

Нет начала ей, да и края нет

Я к реке пойду, на обрыв зайду

Что почудится что увидится

На мою любовь на мою беду

Что аукнется что откликнется

Эх Россия-мать несусветная

Ты душа моя и весенний цвет

Ты богатая, ты и бедная

Очень нежная и грубее нет

От Казани до Рязани

До Ростова-на-Дону

Все как будто бы в тумане

Все как будто бы в дыму

Ах, весна в душе заноза

Сердце стонет и поет

На столе завяла роза

Под окном сирень цветет

Еділ ана түгелдей төгілді

Барлық кең ауқымда

Мен тамақ ішпеймін, түнде ұйықтамаймын

Мен түсінбеймін деп ойлаймын

Басымда әртүрлі ойлар бар

Міне, көктем тағы кеш

Бұлттар бұлтты және лас ұшады

Ал еріген су шетінен қалқып шығады

Қазаннан Рязаньға дейін

Дондағы Ростовқа

Барлығы тұманға түскен сияқты

Бәрі түтінге оранған сияқты

Еділде неше түрлі өзен араласады

Қанша қуаныш, қаншама қара қиыншылық

Ана қар ерігендей төгіледі

Оның басы да, соңы да жоқ

Мен өзенге барамын, жарға барамын

Нені көреді, не көреді

Махаббатыма бақытсыздыққа

Айналасында не болады, не жауап береді

Ех, Ресей-ана

Сен менің жанымсың, көктемгі түсімсің

Сен байсың, сен кедейсің

Өте жұмсақ және өрескел

Қазаннан Рязаньға дейін

Дондағы Ростовқа

Барлығы тұманға түскен сияқты

Бәрі түтінге оранған сияқты

Әй, көктем менің жан дүниемнің ұшқыны

Жүрек ыңырсып, ән салады

Үстел үстінде солып қалған раушан гүлі

Терезе астында сирень гүлдейді