Россия - Вика Цыганова

В моем краю славянской алой кровью

Пропитаны земля и небеса

Здесь русский дух с неистовой любовью

Глядит с улыбкой вечности в глаза

Здесь неба синь скрипит над головами

Трещит по швам усевшая земля

И ангелы с багряными крылами

Стоят в церквях, молчание храня

Здесь небо местами над куполами крестами разорвано

Болью пробито, любовью зашито, верой заштопано

Здесь горю раздолье, последней надежды стихия

Крикни, и эхо ответит: «Россия»

Здесь в склепе спит златая середина

И рай земной ей видится во сне

Здесь зреет суть, и время, как пружина

Сжимается в звенящей тишине

Здесь я живу неверно и неладно

И слезы покаянья редко лью,

Но вдаль гляжу молитвенно, и жадно

До опьяненья русский воздух пью

Здесь небо местами над куполами крестами разорвано

Болью пробито, любовью зашито, верой заштопано

Здесь горю раздолье, последней надежды стихия

Крикни, и эхо ответит: «Россия»

Менің славяндық қызыл қанды жерімде

Суланған жер мен аспан

Міне, орыс рухы жалынды махаббатпен

Көзге мәңгілік күлімсіреп қарайды

Мұнда көгілдір аспан сықырлайды

Шөгілген жер тігістерінде жарылып жатыр

Ал қызыл қанатты періштелер

Олар шіркеулерде тұрып, үндемеді

Мұнда аспан күмбездердің үстінде кресттермен жыртылған

Тесілді, махаббатпен тігіледі, сеніммен жазылды

Мұнда мен кеңістігімді өртеп жіберемін, соңғы үміт - элемент

Айқай мен жаңғырық жауап береді: «Ресей»

Мұнда криптте алтын орта ұйықтайды

Ал ол түсінде жердегі жұмақты көреді

Мұнда болмыс піседі, уақыт бұлақтай

Қоңырау үнсіздігінде жиырылады

Мұнда мен қате және қате өмір сүремін

Тәубенің көз жасын сирек төктім,

Бірақ мен алысқа жалбарынып, сараңдықпен қараймын

Орыстың ауасын мас болу үшін ішемін

Мұнда аспан күмбездердің үстінде кресттермен жыртылған

Тесілді, махаббатпен тігіледі, сеніммен жазылды

Мұнда мен кеңістігімді өртеп жіберемін, соңғы үміт - элемент

Айқай мен жаңғырық жауап береді: «Ресей»