Мы едем - Вика Цыганова

А по дороге разбитой-разбитой.

Мимо храма, ой мама, ой мимо.

На телеге из леса вестимо,

Мы едем, мы едем.

А вернее, летим над полями,

Мимо воли, над полем пшеничным.

Запряжена телега ветрами,

Но мы едем отлично.

А вернее, скользим параллельно,

Потому что мы знаем о главном,

Что любое сближенье — смертельно,

С нашим полем, и с волей, и с храмом.

А точнее нам жизнь эта снится,

Мы вообще-то в другом измереньи,

Возле дома стоит колесница,

Нету дней… лишь одно воскресенье.

Ал бұзылған-бұзылған жолдың бойында.

Ғибадатханадан өтті, анам, өткен.

Орманнан арбада, әрине,

Біз барамыз, барамыз.

Дәлірек айтсақ, біз өрістерден ұшамыз,

Еріктен өткен, бидай алқабының үстінде.

Арбаны жел ұстайды,

Бірақ біз керемет жүріп жатырмыз.

Дәлірек айтқанда, біз параллель сырғыймыз,

Өйткені біз ең бастысы туралы білеміз

Кез келген жақындасу өлімге әкелетінін,

Біздің өрісімізбен, ерік-жігерімізбен және ғибадатханамен.

Дәлірек айтсақ, біз бұл өмірді армандаймыз,

Біз шын мәнінде басқа өлшемдеміз,

Үйдің жанында арба бар,

Күндер жоқ... тек бір жексенбі.