Disgrace - Vesania

Rising of a solemn ceremonial dawn

Fainting of a darkened yet resplendent sky

Gazing down at the shadows of those I left behind

Listening to the hollow overtaking stillness

So convinced of things to come on this day

I awaited the sunrise

I kissed all that I cared of I paid off all I owed to anyone

I closed all doors carefully, closed the undone

I wanted to collect all these moments of joy

And I have them all stand all around me now

I’m ready, the time is ripe

The things undone no more standing in the way of my resolution

My final composure

I’m done trying to live

I walked up the road to that I planned to this tallest bridge across forever

You saw me passing by and never said a word

I climbed to the top and stood right on the edge

The sun was rising, the air was thin, and you could hear the water glides

The mind so clear for this everlasting moment of clarity

The feeling so pure and free of morals as I spread my arms wide

And then I felt this cold shivers creeping flesh

I turned around convulsively holding to the ground

So scared, so terrified, I didn’t make a sound

And I stayed there kneeling down, despairing and facing the dirt

Calming down this trembling flesh and bones of this wretched self

I would never thought there could be anything more pathetic than this

Why can’t we neither live nor die?

Why are we so weak…

Going back, my head’s down

Uttermost disgrace, and a life to face

I’m sure you were there, why didn’t you push me down?

Why didn’t you push me down?

I have nothing to offer to anyone

But my own confusion, my will is done

Салтанатты таңның  шығуы

Қараңғыланған, бірақ жарқыраған аспанның есінен танып қалуы

Мен қалдырғандардың көлеңкесіне қарап

Қуыс басып озатын тыныштықты тыңдау

Осы күні болатын нәрселерге сонша сенемін

Мен күннің шығуын күттім

Мен қамқор болғанның бәрін сүйдім, мен өзімнің кімге қарызымды төледім

Мен барлық есіктерді абайлап жауып, қайтарылмағандарды жаптым

Мен барлық қуаныштарды жинағым келді

Қазір олардың барлығы менің айналамда тұрады

Мен дайынмын, уақыт  жетілді

Менің шешім жолында ештеңе жоқ

Менің соңғы сабырлығым

Мен өмір сүруге тырыстым

Мен бұл жолды мен осы биік көпірді мәңгі жоспарладым

Сіз мені өтіп бара жатқан               бір     сөз   үндемедіңіз

Мен шыңына көтеріліп, оң жақта тұрдым

Күн шығып, ауа жұқа болды, судың сырғанағанын естисіз

Осы мәңгілік айқындық сәті үшін ақыл-ой өте анық

Қолдарымды кең жайған кездегідей таза және адамгершіліктен азат сезім

Содан кейін мен бұл суық дірілдердің дененің дірілдеп жатқанын сезіндім

Мен жерді ұстаған күйде бұрылдым

Қорыққаным сонша, мен дыбыс шығармадым

Мен сол жерде тізерлеп, үмітім үзіліп, топыраққа қарап қалдым

Осы бейшараның дірілдеген еті мен сүйектерін тыныштандыру

Бұдан асқан аянышты нәрсе болуы мүмкін деп ешқашан ойламаған едім

Неліктен біз өмір сүре алмаймыз және өле алмаймыз?

Біз неге сонша әлсізбіз...

Қайтсем, басым төмен түсіп кетті

Аса масқара және бетпе-бет өмір

Сіз сонда болғаныңызға сенімдімін, неге мені төмен түсірмедіңіз?

Неге мені итермедің?

Менің ешкімге ұсынатын ештеңем жоқ

Бірақ менің өзім шатасып, менің еркімым орындалады