Дождь пройдёт... - Валерий Сюткин

Как на пленке старой, чертит дождь окно,

Люди, тротуары — все в немом кино,

Но до самой первой утренней звезды

Дождь пройдет и смоет все следы.

Ночью будет кто-то под дождем бродить,

Все искать кого-то, и не находить,

Но до самой первой утренней звезды

Дождь пройдет и смоет все следы.

Светлая печаль,

В дождь всегда чего-то жаль,

И слова об этом — словно дым,

И до самой первой утренней звезды

Дождь пройдет и смоет их следы.

Но до самой первой утренней звезды

Дождь пройдет и смоет…

Ескі фильмдегідей, жаңбыр терезені тартады,

Адамдар, тротуарлар - бәрі дыбыссыз фильмде,

Бірақ алғашқы таңғы жұлдызға дейін

Жаңбыр өтіп, барлық іздерді шайып кетеді.

Түнде біреу жаңбырда адасып кетеді,

Барлығы біреуді іздейді, таппайды,

Бірақ алғашқы таңғы жұлдызға дейін

Жаңбыр өтіп, барлық іздерді шайып кетеді.

жеңіл қайғы,

Жаңбырда бір нәрсе әрқашан өкінішті

Бұл туралы сөздер түтін сияқты,

Алғашқы таңғы жұлдызға дейін

Жаңбыр өтіп, іздерін шайып кетеді.

Бірақ алғашқы таңғы жұлдызға дейін

Жаңбыр өтіп, шайып кетеді...