Я позабыл твоё лицо - Валерий Леонтьев

Белая метель заметает след,

Белое забвение постучалось ко мне.

Мир уже не тот, что же мне несет

Странная потеря?

Я позабыл твое лицо,

Синих глаз глубину,

Куда я улетал как в сон,

В небесах чайкой тонул.

Я позабыл твое лицо,

Темнотой побежден,

И никуда не деться,

И никуда не деться

Больше мне от нее.

Я в погоню вновь отправлял гонцов —

Нежный голос твой и горький запах духов.

Но они во тьме не сыскали мне

Свет твоей улыбки.

Я позабыл твое лицо,

Синих глаз глубину,

Куда я улетал, как в сон,

Я позабыл твое лицо,

Темнотой побежден,

И никуда не деться,

И никуда не деться

Больше мне от нее.

Я позабыл твое лицо,

Синих глаз глубину,

Куда я улетал, как в сон,

В небесах чайкой тонул.

Я позабыл твое лицо,

Куда я улетал как в сон,

В небесах чайкой тонул.

Я позабыл твое лицо,

Синих глаз глубину…

И никуда не деться,

И никуда не деться

Больше мне от нее…

Ақ боран ізін сыпырып жатыр

Ақ ұмытшақтық есігімді қақты.

Әлем енді маған әкелетін нәрсе емес

Біртүрлі жеңіліс пе?

Мен сенің жүзіңді ұмыттым

Көк көздері терең

Түсімдей ұштым қайда,

Шағаладай аспанға батқан.

Мен сенің жүзіңді ұмыттым

Қараңғылықтан жеңілген

Және баратын жер жоқ

Және баратын жер жоқ

Маған одан көбірек.

Мен тағы да хабаршыларды қуып жібердім -

Сенің нәзік дауысың мен иіссудың ащы иісі.

Бірақ олар мені қараңғыда таппады

Күлкіңнің нұры

Мен сенің жүзіңді ұмыттым

Көк көздері терең

Түсімде жүргендей қайда ұштым,

Мен сенің жүзіңді ұмыттым

Қараңғылықтан жеңілген

Және баратын жер жоқ

Және баратын жер жоқ

Маған одан көбірек.

Мен сенің жүзіңді ұмыттым

Көк көздері терең

Түсімде жүргендей қайда ұштым,

Шағаладай аспанға батқан.

Мен сенің жүзіңді ұмыттым

Түсімдей ұштым қайда,

Шағаладай аспанға батқан.

Мен сенің жүзіңді ұмыттым

Қоңыр көк көздер...

Және баратын жер жоқ

Және баратын жер жоқ

Маған одан көбірек...