Дежавю - Валерий Леонтьев

В понедельник пообщались,

А во вторник повстречались,

В среду — пили пиво, виски и мартини,

А в четверг сидели в баре,

В пятницу — потанцевали,

А в субботу я не помню, как уснул в твоей квартире.

Припев:

Дежавю, дежавю…

Дежавю, дежавю…

Оглянуться не успели, как очнулись на постели,

И летали, как хотели, задыхаясь в облаках.

Поцелуи и объятья, ты была одета в счастье,

И я почти держал его в руках.

В воскресенье на вокзале мы стояли и молчали,

И я думал, прячась за дождем, —

Что же будет?

Что же было?

Что ж ты зонтик не купила?

В общем, думал просто так, просто ни о чем.

Припев:

Дежавю, опять дежавю…

Дежавю, опять дежавю…

Не тот перрон, не тот вокзал,

Как я попал, как я бежал,

И спотыкаясь догонял свои следы.

А тот вагон, где мы поймем, что были счастливы вдвоем,

Ушел неведомым путем моей мечты.

А песни рвутся из души, души и ты их не души,

Они слезами светятся в глазах.

И ты их прячь или не прячь, ты лучше смейся и не плачь,

За нас давно все решено на небесах.

А песни рвутся из души, души и ты их не души,

Они слезами светятся в глазах.

И ты их прячь или не прячь, ты лучше смейся и не плачь,

За нас давно все решено на небесах.

Припев:

Опять дежавю…

А, может, я, я — сам дежавю?

Дүйсенбіде сөйлестік

Ал сейсенбіде біз кездестік

Сәрсенбіде олар сыра, виски және мартини ішті,

Бейсенбіде олар барда отырды,

Жұма - би биледі

Ал сенбіде сіздің пәтеріңізде қалай ұйықтап қалғаным есімде жоқ.

Хор:

Дежаву, дежа вю...

Дежаву, дежа вю...

Төсекте оянғанда артымызға қарауға уақытымыз болмады.

Ал олар бұлтқа тұншығып қалағандай ұшты.

Сүйісіп, құшақтап, бақытты киіндіңіз

Ал мен оны қолыма ұстата жаздадым.

Жексенбіде біз станцияда тұрып, үнсіз қалдық,

Жаңбырдың артына жасырынып, мен ойладым

Не болады?

Не болды?

Неге қолшатыр сатып алмадың?

Жалпы, мен дәл солай ойладым, ештеңе жоқ.

Хор:

Дежаву, тағы дежа вю...

Дежаву, тағы дежа вю...

Ол платформа емес, анау станция емес,

Қалай алдым, қалай жүгірдім,

Ал сүріну оның ізін басып қалды.

Бірге бақытты болғанымызды түсінетін сол күйме,

Арманымның белгісіз жолына түстім.

Ал әндер жаннан жыртылған, жан мен сен олардың жаны емессің,

Олар көздеріне жас алып жарқырайды.

Сіз оларды жасырасыз немесе жасырмайсыз, сіз күліп, жыламағаныңыз жөн,

Көптен бері көкте біз үшін бәрі шешілді.

Ал әндер жаннан жыртылған, жан мен сен олардың жаны емессің,

Олар көздеріне жас алып жарқырайды.

Сіз оларды жасырасыз немесе жасырмайсыз, сіз күліп, жыламағаныңыз жөн,

Көптен бері көкте біз үшін бәрі шешілді.

Хор:

Тағы да Дежа вю...

Немесе мен, мен дежа-вю шығармын?