Капризная, упрямая - Валерий Агафонов

Капризная, упрямая

Вы созданы из грёз

Я старше вас, дитя моё,

Стыжусь своих я слёз.

Капризная, упрямая,

О, как я вас люблю!

Последняя весна моя,

Я об одном молю:

«Уйдите, уйдите, уйдите!»

Вы шепчете таинственно:

«Мой юноша седой!

Вы у меня единственный,

Один лишь вы такой!»

Но счастьем околдованный,

Я сам себя бужу

И осенью окованный

Себе и вам твержу:

«Не лгите, не лгите, не лгите!»

Вы ласточка весенняя

Среди мраморных колонн,

Моя вы песнь последняя,

В ней слышен скорби стон!

Над сердцем правлю тризну я,

Вам радость жизнь дарить

Зачем я вам, капризная,

К вам юноша спешит…

Летите, летите, летите…

Вы светлая с лучистою

Улыбкой на устах

И если правда чистая

Таится в тех словах,

Отброшу все сомнения,

Прощу каприз я вам,

И жизнь свою осеннюю

Как ладанку отдам:

Возьмите, возьмите, возьмите…

Қыңыр, қыңыр

Сіз армандардан жаралғансыз

Мен сенен үлкенмін, балам,

Көз жасымнан ұяламын.

Қыңыр, қыңыр,

О, мен сені қалай жақсы көремін!

Менің соңғы көктемім

Мен бір нәрсе үшін дұға етемін:

«Кет, кет, кет!

Сіз жұмбақ түрде сыбырлайсыз:

«Менің жас жігітім ағарған!

Сен менің жалғызымсың

Сен жалғызсың!»

Бірақ бақыттан сиқырланып,

Мен өзімді оятамын

Және күзде шынжырланған

Мен өзіме және сізге айтамын:

«Өтірік айтпа, өтірік айтпа, өтірік айтпа!»

Сен көктемгі қарлығашсың

Мәрмәр бағаналар арасында

Сен менің соңғы әнімсің,

Ішінде мұңның ыңырануы естіледі!

Жүрегіме билік жүргіземін,

Сізге өмірдің қуанышын сыйлаңыз

Мен не үшін керексің, каприз,

Сізге бір жас жігіт асығады ...

Ұш, ұш, ұш...

Сен нұрлысың

Еріндеріңізде күлімсіреп

Ал егер шындық таза болса

Бұл сөздерде жасырылған

Мен барлық күмәнді жоққа шығарамын

Мен сені кешіремін,

Ал сенің күзгі өмірің

Мен хош иісті заттарды қалай беремін:

Ал, ал, ал...