Marbas - Toluca

Обрывком стадности своей

Я привнесу благую весть

Нам смерть оставила мгновенье

Где мы, в который раз

Пытаясь от себя сбежать

Находим в жизни угнетенной утешение

Сей мир, что поощряет боль

Нам стал роднее нас самих

И с часом каждым мы все ближе движемся к концу

В кроне траурного древа

Отдаваясь своим страданиям

Ты оставила нас

Созидать рождение тишины

Сейчас же все пришло ко сну

Конец настал, ничуть не страшно мне

Родились врозь

На разных берегах

Внутри галактик без краев

Наш свет души

Рождает мост и путь ведёт

Сквозь непроглядный тьму-туман веков

Я в той же кроне

Нас изучаю чуть дыша

Боясь себя услышать

Мы холодны

Структура не видна

Нас не отыщут

Исчезли мы, ни сколько не страшась

Табынның үзіндісі

Мен жақсы жаңалықты жеткіземін

Өлім бізді бір сәтке қалдырды

Қайдамыз тағы

Өзімнен қашуға тырысамын

Езілгендердің өмірінен жұбаныш табу

Бұл азапты жігерлендіретін дүние

Біз өзімізге қымбат болдық

Әр сағат сайын біз соңына жақындап келеміз

Жоқтау ағашының тәжінде

Сіздің қасіретіңізге мойынсұну

Бізді тастап кеттің

Тыныштық туылуын жасаңыз

Енді бәрі ұйқыға кетті

Ақырзаман келді, мен мүлде қорықпаймын

Бөлек туған

Әртүрлі жағалауларда

Шеттері жоқ галактикалардың ішінде

Жанымыз нұр

Көпірді дүниеге әкеліп, жол көрсетеді

Ғасырлардың өтпейтін қараңғы тұманы арқылы

Мен де сол тәждемін

Мен бізді аздап тыныс алуды зерттеймін

Естуден қорқады

Біз суықпыз

Құрылым көрінбейді

Біз табылмаймыз

Еш қорықпай жоғалып кеттік