Fokalor - Toluca

— Я на самом дне гнию уже сотни лет

Глаза впитали смрад и надежды более нет

Коварство, блуд, уныние, гнев и это ещё не предел

Истязание душ не предрешено — сквозь утробие я узрел

«Покуда отрицать мы будем все наше бытие

То не познаем жизни лучшей на Земле.»

И даже это мир обречен…

-Уверовав — мы истязаем себя сами

И собственное всесилие возлагаем на других

Мы совсем позабыли, что когда-то были богами

Что каждый разумный для социума — ныне псих

Мы не можем, мы так боимся

И укрывшись ждем нашу старость вечно

— Навеки погребен я буду на престоле том

Где цифра VII загравирована огнем

Dies irae.

Dies illa

– Мен жүздеген жылдар бойы ең түбінде шірідім

Көздер сасық иісті жұтып, енді үміт жоқ

Алдау, азғындық, түңілу, ашулану және бұл шек емес

Жандарды азаптау алдын ала айтылған қорытынды емес - мен көрдім жатыр арқылы

«Біз барлық болмысымызды жоққа шығарғанша

Сонда біз Жердегі жақсы өмірді білмейміз».

Тіпті бұл дүние де құрдымға кетті...

-Сену - өзімізді қинаймыз

Ал біз өзіміздің құдіреттілігімізді басқаларға жүктейміз

Біз бір кездері құдай болғанымызды мүлде ұмыттық

Қоғам үшін әрбір парасатты адам қазір психоп

Біз алмаймыз, біз қатты қорқамыз

Ал пана болып, қарттықты мәңгі күтеміз

– Мен сол таққа мәңгілік жерленемін

Мұнда VII саны отпен қашалған

Айра өледі.

Ила өледі