Aim - Toluca

И с каждой фазой мне стыдней признать

Что жизнь свою я проживаю бесполезно

Я отрицаю созданное мной

Боюсь себя со стороны увидеть

Мне каждый раз сложнее слово подобрать

Что бы обрадовать, а не обидеть

Все дни подобные фарфоровому сну

Который, с радостью, статично разбиваю

Я избегаю социум, но в нём живу

Ведь в каждой неудаче — его лишь обвиняю,

Но вот на пьедестал опять восходит ночь

Её я нас прошу одних оставить

Что, будешь вновь меня пытаться преломить

И в случае отказа — беспощадно старить?

И даже странно так такое признавать

Что в монологе сим, я обращаюсь к скуке

Ведь одиночество, мой верный побратим

Уже не в силах придаваться к данной муке

Нет, я не иду безумием ко дну

Я пустоту в себе бестактно восполняю

Теперь я есть безмерный океан

Втянувший в глубь себя все непростое

Чего никак не мог понять я сам

И каждый раз себя тем самым беспокоя

Я — неподвластная беспомощная мышь

Закрытая от мира пеленой отбытий

Из жизни приведённой в идеал

Ведомая себя за горизонт событий

Нет, не сбегаю я от чего боюсь,

Но истину сейчас одну лишь принимаю

Что чем умнее с каждым годом становлюсь

Тем все сильнее от разума страдаю

Әр кезең сайын мен мойындауға ұяламын

Менің өмірімді пайдасыз өткізіп жатқаным

Мен өзім жасаған нәрселерді жоққа шығарамын

Мен өзімді бүйірден көруге қорқамын

Әр кезде маған сөз табу қиынырақ

Көңілін табу үшін, ренжітпеу үшін

Барлық күндер фарфор ұйқы сияқты

Бұл қуанышпен мен статикалық бұзылдым

Мен қоғамнан аулақпын, бірақ мен қоғамда өмір сүремін

Өйткені, әрбір сәтсіздікте мен оны тек кінәлаймын,

Бірақ мұнда түн тағы да тұғырға көтеріледі

Мен оны жалғыз қалдыруымызды сұраймын

Не, мені тағы сындырмақшысың ба

Ал бас тартқан жағдайда – аяусыз қартаю?

Ал мұны мойындау тіпті біртүрлі

Монологта не бар сим, Мен жалығуға айналдым

Өйткені, жалғыздық, адал ағам

Қазірдің өзінде бұл ұнға берілу мүмкін емес

Жоқ, мен түбіне дейін жынды емеспін

Мен өз ішімдегі бос орынды ұқыптылықпен толтырамын

Енді мен шексіз мұхитпын

Қиындықтың бәрін өз тереңіне тартты

Нені өзім түсіне алмадым

Әр жолы, осылайша өзіңізді алаңдатасыз

Мен бақыланбайтын дәрменсіз тышқанмын

Дүниеден кететін пердемен жабылған

Идеалға әкелген өмірден

Оқиға көкжиегі басшылыққа алынады

Жоқ, мен қорқатын нәрседен қашпаймын

Бірақ қазір мен тек шындықты қабылдаймын

Мен жыл өткен сайын ақылды болып келемін

Мен санадан көбірек зардап шегемін