Lung Capacity - The Murderburgers

No seats left at the back of the bus

«I really don’t think I can do this»

Left fist clenched and right hand around my throat

Severe lack of trust in the person behind me

Held out until I got to Grassmarket

Whispered «thank you», stepped off and exhaled

Then walked home as fast as I could whilst trying to ignore the wind

And hail

I should have listened to my own advice

Or better yet not ignored all of yours

Like when you said not to light the candle at both ends

Or else I’d soon have nothing left to burn

And that it didn’t matter which way I turned

Because the wind would cut through anyway

Then in came the shin splints and that sandstorm

Inside my lungs that slows me down every time

Coughing up dust, I sat alone on the pavement

And I prayed that any moment I’d see the sun

Breaking through all of those dark clouds

Overhead that never seem to ever slow down

But I just sat in the dark until there was nothing left to cough up

Автобустың артында орын қалмады

«Мен мұны шынымен жасай алмаймын деп ойлаймын»

Сол жұдырығым түйіліп, оң қолым тамағымда

Менің артымдағы адамға қатты сенімсіздік

Мен Грассмаркетке жеткенше ұсталды

«Рахмет» деп сыбырлады да, дем шығарды

Содан кейін үйді тез арада үйге айналдырып, желді елемеуге тырысып жүрдім

Және бұршақ

Мен өзімнің кеңесімді тыңдадым

Немесе бәрін елемеген жақсы

Сіз шамның екі ұшын да жақпаңыз дегендей

Әйтпесе, жақын арада күйдіретін ештеңем қалмас еді

Қай жаққа бұрылғаным маңызды емес

Өйткені жел бәрібір оны кесіп тастайды

Содан кейін жіліншік және құмды дауыл келді

Менің өкпемнің ішінде мені әрдайым баяулатады

Шаңды жөтеліп, тротуарда жалғыз отырдым

Мен күнді кез келген сәтте көрсем деп дұға еттім

Сол қара бұлттардың барлығын бұзып өту

Ешқашан баяу көрінбейтін үстеме жүктеме

Бірақ мен жөтелейтін ештеңе қалмайынша, қараңғыда отырдым