Ты украл любовь - Татьяна Буланова

Как ты целовал и розы дарил,

На сладких губах улыбку храня,

Как больно потом ты ранил меня.

Когда-нибудь в вихре суеты,

Ты вдруг поймешь как несчастлив ты,

И что душа не воскреснет вновь,

Сам у себя ты украл любовь.

Не только тебе, но даже врагу,

Ответить на зло я злом не смогу,

Что в силах снести, все все я стерплю,

Тебя лишь, прости, уже не люблю.

Когда-нибудь в вихре суеты,

Ты вдруг поймешь как несчастлив ты,

И что душа не воскреснет вновь,

Сам у себя ты украл любовь.

Қалай сүйіп, раушан гүл сыйладың,

Тәтті еріндерінде күлкі сақталып,

Сонда сен мені қинадың.

Күндердің күнінде бос әурешіліктің құйынында,

Сіз кенеттен қаншалықты бақытсыз екеніңізді түсінесіз,

Ал жан қайта тірілмейді,

Сен өзіңнен махаббатты ұрлап алдың.

Сізге ғана емес, тіпті жауға да,

Жамандыққа жамандықпен жауап бере алмаймын,

Не шыдасам, бәрін көтеремін,

Кешір, мен сені енді сүймеймін.

Күндердің күнінде бос әурешіліктің құйынында,

Сіз кенеттен қаншалықты бақытсыз екеніңізді түсінесіз,

Ал жан қайта тірілмейді,

Сен өзіңнен махаббатты ұрлап алдың.