Синее море - Татьяна Буланова

На хороших людей и плохих всех делила ребячья порода.

Мы играли в пиратов лихих и в отважных бродяг — мореходов.

Забывалась любая беда и терялась в далёком просторе,

И не верили мы никогда, что кончается, что кончается, что кончается синее море.

Ты была заводилой у нас, "чёрт морской" в полинялой тельняшке.

Ты водила отцовский баркас по бушующим волнам бесстрашно.

Сумку школьную прочь зашвырнув, ты сидела верхом на заборе

И кричала, к биноклю прильнув: «Не кончается, не кончается, не кончается синее

море».

Но однажды приплыл пароход за тобою незвано, нежданно.

И какой-то Синдбад Мореход вдруг увёз тебя в дальние страны.

На прощание ты, как всегда, закричала: «Увидимся вскоре,

Потому что у нас никогда не кончается, не кончается, не кончается синее море».

Позабыть мы тебя поклялись, мы тебе не прощали измены,

Но взметнулся в тревожную высь крик чужой пароходной сирены,

А потом прилетело письмо, как ничем не прикрытое горе.

Было в нём откровение одно: «Здесь кончается, здесь кончается, здесь кончается

синее море».

«Здесь кончается, здесь кончается, здесь кончается синее море».

Бала тұқымы бәрін жақсы, жаман деп екіге бөлді.

Біз батыл қарақшылар мен батыл қаңғыбастар - матростар ойнадық.

Кез келген қиындық ұмытылды және алыс кеңістікте жоғалды,

Біз оның бітетініне, бітетініне, көк теңіздің бітетініне ешқашан сенген емеспіз.

Бізбен бірге қолбасшы едің, «қарғыс атқан теңіз».

Сіз әкеңіздің ұзын қайығын ызғарлы толқындар арқылы қорықпай айдадыңыз.

Мектеп сөмкеңді лақтырып, сен дуалдың үстіне отырдың

Ол дүрбіге жабысып айқайлады: «Көк бітпейді, бітпейді, бітпейді,

теңіз».

Бірақ бір күні сіз үшін күтпеген жерден пароход келді.

Кейбір Синбад теңізші сізді кенеттен алыс елдерге алып кетті.

Қоштасарда сіз әдеттегідей айқайладыңыз: «Жақында кездескенше,

Өйткені біздің көк теңізіміз ешқашан бітпейді, бітпейді, бітпейді».

Біз сені ұмытуға ант бердік, сатқындықты кешірмедік,

Бірақ біртүрлі пароход сиренасының айқайы қорқынышты биіктікке көтерілді,

Содан кейін жасырын емес қайғы сияқты хат келді.

Оның ішінде бір ғана аян бар еді: «Осы жерде бітеді, мұнда аяқталады, мұнда аяқталады

көк мұхит».

«Осы жерде бітеді, міне, бітеді, көк теңіз осында бітеді».