Снежинка - Татьяна Буланова

Снежинкой легкой на ветру,

Я над тобой кружусь и ускользаю.

До сих пор от теплого дыхания.

Лечу, лечу со всех сторон,

Хочу тебя я рассмотреть,

Запомнить светлые глаза твои.

Ты подставляешь мне ладонь,

Но на нее я не сажусь,

Я в тот же миг растаю от тепла твоей руки,

но прикоснуться я хочу,

К твоей щеке мне не легко себя остановить,

И снег кружится над тобой.

А, я летаю не таю, а я летаю не таю.

Когда закончится зима,

Я стану капелькой росы,

И буду ждать тебя.

Средь лепестков прекрасной розы,

Когда ты не сорвешь ее,

Я буду новою зимой,

Снежинкой легкой на ветру,

кружится над тобой.

А, я летаю не таю, а я летаю не таю.

Снова в лунную ночь,

Желдегі қардың жарығы

Мен сенің үстіңнен айналып өтіп, сырғып кетем.

Осы уақытқа дейін жылы демнен.

Мен ұшамын, мен жан-жақтан ұшамын,

Мен сені ескергім келеді

Жарқыраған көздеріңді есте сақта.

Қолыңды ұсындың,

Бірақ мен оған отырмаймын,

Мен сенің қолыңның жылуынан сол сәтте еримін,

бірақ қол тигізгім келеді

Сіздің бетіңізге, мен үшін өзімді тоқтату оңай емес,

Ал қар сенің үстіңде айналып жатыр.

Әй, мен ұшамын және ерімеймін, бірақ мен ұшамын және ерімеймін.

Қыс біткенде

Мен шық тамшысы боламын

Ал мен сені күтемін.

Әдемі раушан гүлінің жапырақтары арасында,

Сіз оны жұлып алмаған кезде,

Мен жаңа қыс боламын

Желдегі қардың жарығы

сіздің үстіңізде шеңберлер.

Әй, мен ұшамын және ерімеймін, бірақ мен ұшамын және ерімеймін.

Тағы да айлы түнде