Серебристый тополь - Татьяна Буланова

Серебристый тополь вновь ко мне пришёл, шелестит листвою, говорит со мной:

«Ой, берёза белая, ты грустишь давно, подойди, склони-ка кудри на моё плечо».

«Ой, берёза белая, ты грустишь давно, подойди, склони-ка кудри на моё плечо».

«Ой, ты милый тополь, под окном не стой, о любви своей лучше мне не пой.

Ты не пой, не пой, хоть и серебрист, сердцу не прикажешь мне тебя любить».

Тихо ветер шепчет: «Ясень не придёт, он в сетях у ивушки околдованный.

Ой, берёза белая, не грусти о нём, хоть и сердцу больно, отпусти его».

Ой, берёза белая, не грусти о нём, хоть и сердцу больно, отпусти его".

Жапырақтарын сыбдырлаған күміс терек маған тағы да келіп:

«Әй, ақ қайың, көптен мұң екенсің, кел, иығыма бұйраларыңды сал» деп.

«Әй, ақ қайың, көптен мұң екенсің, кел, иығыма бұйраларыңды сал» деп.

«Ой, қымбатты терек, терезенің астында тұрма, маған деген махаббатыңды жырлама.

Ән айтпайсың, ән айтпайсың, күмістей болсаң да, жүрегіме сені сүйемін деп айтпайсың.

Тыныш жел сыбырлайды: «Күл ағашы келмейді, ол талдың қасындағы торларда сиқырланады.

Әй, ақ қайың, оған мұңайма, жүрегің ауырса да, жібере бер».

Әй, ақ қайың, оған мұңайма, жүрегің ауырса да, жібере бер».