Плакала любовь - Татьяна Буланова

Когда-нибудь время свой бег вдруг замедлит,

И ты обернешься назад.

И вдруг заметишь как под ногами,

Желтые листья шуршат.

Печальный ковер, не сложившихся судеб

Парит и парит над землей,

И ты вдруг поймешь, что когда-нибудь может

И это случиться с тобой.

Плакала любовь, что ее не ждут,

Ветер отрывал лист календаря,

Снова горький дым, снова листья жгут,

Осень на душе, холод ноября.

Время надежды, время печали,

Время любить и прощать,

И ты вдруг поймешь, что очень много

За это готова отдать.

Но время торопит, и ты повернувшись,

Делаешь медленно шаг,

А над землей в медленном танце

Желтые листья кружат.

Плакала любовь, что ее не ждут,

Ветер отрывал лист календаря,

Снова горький дым, снова листья жгут,

Осень на душе, холод ноября.

Бір күні уақыт өз жүрісін кенет баяулатады,

Ал сен кері бұрыласың.

Кенеттен сіз аяғыңыздың қалай екенін байқайсыз,

Сары жапырақтар сыбдырлайды.

Ашылып жатқан тағдырлардың мұңды кілемі

Жер үстінде қалықтап, қалықтап,

Сіз бір күні қолыңыздан келетінін кенет түсінесіз

Және бұл сізге де болады.

Махаббат оны күтпеген деп жылады,

Жел күнтізбе парағын жұлып алды,

Тағы да ащы түтін, тағы да жапырақтар жанып жатыр,

Жанымдағы күз, қарашаның суығы.

Үміт уақыты, мұң шағы

Сүйетін және кешіретін уақыт

Ал сіз мұны кенеттен түсінесіз

Ол үшін беруге дайынмын.

Бірақ уақыт зымырап өтіп жатыр, сен айналасың,

Сіз баяу қадам жасайсыз

Ал баяу биде жер үстінде

Сары жапырақтар айналады.

Махаббат оны күтпеген деп жылады,

Жел күнтізбе парағын жұлып алды,

Тағы да ащы түтін, тағы да жапырақтар жанып жатыр,

Жанымдағы күз, қарашаның суығы.