Королевна - Татьяна Буланова

Полюбила принца королевна и из дома к принцу убежала.

«Друг мой светлый, друг мой самый верный сбереги меня», — ему сказала.

Ясный принц раскрыл ей двери настежь, заключил в сердечные объятья,

И уже казалось близким счастье в белокрылом подвенечном платье.

Грянул гром неведомо откуда, задрожало всё и заскрипело

И исчезло сказочное чудо, превратившись в дым окаменелый.

И домой вернулась королевна вся в слезах, в чертополохе, в глине,

Опоённая любовью первой к матери она пришла с повинной.

И сказала мать ей, тихо плача: «Мне твоих повинных слов не надо,

Мне б коснуться рук твоих горячих, мне б твоим согреться нежным взглядом.

А за то, что к принцу убежала, не корю тебя, не упрекаю,

Я ж тебя не раз предупреждала, что душа у принца колдовская».

Ханшайым ханзадаға ғашық болып, үйден қашып ханзадаға барады.

«Менің жарқын досым, менің ең адал досым, мені құтқар», - деді ол оған.

Мөлдір ханзада оған есіктерді айқара ашты, оны шын жүректен құшақтады,

Ал ақ қанатты той көйлегіндегі бақыт жақын болып көрінді.

Еш жерден найзағай соқты, бәрі дірілдеп, сықырлады

Ал ғажайып ғажайып тасталған түтінге айналып, жоғалып кетті.

Ал ханшайым үйіне көз жасымен, ошаған, саз балшықпен оралды,

Анасына деген алғашқы махаббатқа мас болып, мойындаумен келді.

Анасы оған ақырын жылап: «Маған сенің кінәлі сөздерің керек емес,

Ыстық алақаныңа тиер едім, Нәзік көзқараспен жылытар едім.

Сен ханзадаға қашып кеткенің үшін мен сені сөкпеймін, сөкпеймін,

Жарайды, мен сізге ханзаданың бақсылық жаны бар екенін бірнеше рет ескерткенмін.