Кем ты стал - Татьяна Буланова

Как нежданно меняется ветер, налетел неожиданный шквал.

Или просто пришёл кто-то третий, ты на этот вопрос не ответил,

Кем ты был и каким теперь стал…

Припев:

Зелёный холм среди пустыни — моя недальняя печаль.

Я ухожу и ты прости мне, что не шепчу тебе: «Как жаль».

И в пустоте несусь я вечной в потусторонний Вавилон,

И только боль тоски сердечной мой безоглядный гонит сон, мой гонит сон.

Отдавала я любовь всю и силы, что бы ты скорей на ноги встал.

Я тебя земляникой кормила и нектаром весенним поила,

Кем ты был и каким теперь стал…

Припев:

Зелёный холм среди пустыни — моя недальняя печаль.

Я ухожу и ты прости мне, что не шепчу тебе: «Как жаль».

И в пустоте несусь я вечной в потусторонний Вавилон,

И только боль тоски сердечной мой безоглядный гонит сон, мой гонит сон.

Среди лета метель закружила, гром небесный тебя покарал.

Ах, как жаль, что стал милый не милым я пол жизни тебе посвятила,

Кем ты был и каким теперь стал…

Припев:

Зелёный холм среди пустыни — моя недальняя печаль.

Я ухожу и ты прости мне, что не шепчу тебе: «Как жаль».

И в пустоте несусь я вечной в потусторонний Вавилон,

И только боль тоски сердечной мой безоглядный гонит сон, мой гонит сон.

Жел кенет өзгерген кезде, күтпеген бұрқасын көтерілді.

Немесе үшінші біреу келді, сіз бұл сұраққа жауап бермедіңіз,

Сіз кім едіңіз, қазір қандайсыз...

Хор:

Шөлдің ортасындағы жасыл төбе – қысқа мұңым.

Мен кетіп бара жатырмын, сен мені кешіресің: «Қандай өкінішті» деп сыбырламағаным үшін.

Ал қуыста мен мәңгілік басқа дүниедегі Вавилонға асығамын,

Тек жүрегімдегі азаптың азабы ғана менің ойланбай ұйқымды, менікі ұйқыны басқарады.

Мен бар махаббатымды, күш-қуатымды бердім, сен тезірек аяғыңнан тұруың үшін.

Мен саған құлпынай бердім және көктемгі балшырын бердім,

Сіз кім едіңіз, қазір қандайсыз...

Хор:

Шөлдің ортасындағы жасыл төбе – қысқа мұңым.

Мен кетіп бара жатырмын, сен мені кешіресің: «Қандай өкінішті» деп сыбырламағаным үшін.

Ал қуыста мен мәңгілік басқа дүниедегі Вавилонға асығамын,

Тек жүрегімдегі азаптың азабы ғана менің ойланбай ұйқымды, менікі ұйқыны басқарады.

Жаздың ортасында боран соқты, аспанның күркіреуі сені жазалады.

Әй, сүйкімді емес сүйкімді болып кеткенім өкінішті, өмірімнің жартысын саған арнадым,

Сіз кім едіңіз, қазір қандайсыз...

Хор:

Шөлдің ортасындағы жасыл төбе – қысқа мұңым.

Мен кетіп бара жатырмын, сен мені кешіресің: «Қандай өкінішті» деп сыбырламағаным үшін.

Ал қуыста мен мәңгілік басқа дүниедегі Вавилонға асығамын,

Тек жүрегімдегі азаптың азабы ғана менің ойланбай ұйқымды, менікі ұйқыны басқарады.