Как жаль - Татьяна Буланова

Как жаль, что нам не быть вдвоём, как грустно, что не повторится,

Что в сердце мне не жить твоём, что рано улетели птицы

И больше песен не споём, как жаль, что нам не быть вдвоём.

Как жаль, что я уже не та, уже спокойно сплю ночами.

Осталась за спиной черта, за ней мы раньше так скучали,

Но канула любовь в лета, как жаль, что я уже не та.

Но ночами часто предо мной твой образ, мне напоминает о тебе любимый.

Мой родной, как часто слышу я твой голос, он зовёт меня в тот день неповторимый.

Я бегу к тебе, я так стараюсь, падаю во сне и просыпаюсь.

И вновь две жизни существуют: одна, в которой ты остался,

Где ты меня ещё целуешь, где каждый день со мной встречался,

И день минутой был тогда, в той жизни ты со мной всегда.

Другая жизнь, в которой я, теперь спустя уж год и месяц

Живу по прежнему любя, но только солнце так не светит

И рядом больше нет тебя, как жаль, жаль, что рядом нет тебя.

Ветер пусть тоску мою с собой уносит, пусть развеет, разметёт её по свету.

Почему меня ты милый бросил?

Почему тебя со мною больше нету?

Ты вернись я так тебя молю, видит Бог, я до сих пор тебя люблю.

Бірге болмайтынымыз қандай өкінішті, енді қайталанбайтынымыз қандай өкінішті

Жүрегіңде өмір сүре алмайтынымды, Құстардың ерте ұшып кеткенін

Біз енді ән айтпаймыз, бірге болмайтынымыз өкінішті.

Бір өкініштісі, мен бұрынғыдай емеспін, түнде тыныш ұйықтаймын.

Артында шайтан қалды, біз оны қатты сағындық,

Бірақ махаббат жазға батты, мен бұрынғыдай емеспін қандай өкінішті.

Бірақ түнде сенің бейнең жиі көз алдымда, сүйіктім сені есіме түсіреді.

Қымбаттым, сенің дауысыңды қаншалықты жиі естимін, ол мені шақырады сол бір қайталанбас күн.

Саған жүгіремін, қатты тырысамын, ұйықтап жатып, оянамын.

Тағы да екі өмір бар: біреуі сен қалдың,

Мені әлі күнге дейін қай жерде, күнде кездескен жерде,

Ал ол кезде күн бір минут болды, ол өмірде сен әрқашан менімен біргесің.

Мен жүрген тағы бір өмір, енді бір жыл, бір айдан кейін

Мен әлі сүйіспеншілікпен өмір сүремін, бірақ күн тек олай жарқырайды

Ал сен қазір жоқсың, не деген өкінішті, сен жоқ болғаның өкінішті.

Жел сағынышымды өзімен бірге алып кетсін, шашып жіберсін, әлемге шашсын.

Неге мені тастап кеттің жаным?

Неге енді менімен емессің?

Қайтейін, өтінемін, Құдай біледі, мен сені әлі де жақсы көремін.