Бедные цветы - Татьяна Буланова

Как робко вглядываюсь я в твои глаза через цветы,

Пока еще не догорят неразведенные мосты.

Над городом ночная муть, полуостывший тротуар,

В пыли мгновение уснуть спешит пустеющий бульвар.

Припев:

Неужели мы вдвоем и нежность после злого дня

Во взоре светится твоем, и ты не мучаешь меня меня, и ты не мучаешь меня меня.

Утихла ревность, смолкла боль, надолго ли прошла гроза.

Не уходи позволь, позволь молчать, смотря в твои глаза.

Припев:

Неужели мы вдвоем и нежность после злого дня

Во взоре светится твоем, и ты не мучаешь меня меня, и ты не мучаешь меня меня.

И ты не мучаешь меня.

Ведь завтра же растопчешь ты, вступив в дневное бытие,

И эти бедные цветы, и сердце бедное мое.

Припев:

Неужели мы вдвоем и нежность после злого дня

Во взоре светится твоем, и ты не мучаешь меня меня, и ты не мучаешь меня меня.

И ты не мучаешь меня, и ты не мучаешь меня.

Мен сенің көздеріңе гүлдердің арасынан қалай қорқамын,

Тартылмаған көпірлер жанып кеткенше.

Қаланың үстінде түнгі тұман, жартылай салқын тротуар,

Шаң-шаң болып бос жатқан бульвар ұйқыға асығады.

Хор:

Біз екеуміз бе және жаман күннен кейінгі нәзіктік

Көздерің жарқырап, мені қинамайсыңдар, мені қинамайсыңдар.

Қызғаныш басылды, ауру басылды, боран қанша уақыт өтті.

Кетпе, көзіңе қарап үндемей тұрайын.

Хор:

Біз екеуміз бе және жаман күннен кейінгі нәзіктік

Көздерің жарқырап, мені қинамайсыңдар, мені қинамайсыңдар.

Ал сен мені қинамайсың.

Өйткені, ертең сіз күнделікті өмірге еніп, таптап кетесіз,

Және бұл бейшара гүлдер мен менің бейшара жүрегім.

Хор:

Біз екеуміз бе және жаман күннен кейінгі нәзіктік

Көздерің жарқырап, мені қинамайсыңдар, мені қинамайсыңдар.

Ал сен мені қинамайсың, қинамайсың.