Аккордеонист - Татьяна Буланова

Сколько лет перепутий, тревог и дождей,

Сколько бед, передряг и бессонных ночей,

Но как прежде сентябрь, и как прежде вдвоем,

Мы по парку осеннему молча идем,

Оставляем следы на дорожках окутанных сном.

Снова в парке желтеющем воздух прозрачен и чист,

И играет для публики старый аккордеонист.

Снова клавиши в памяти осень тревожит тайком,

По остывшему парку мы молча шагаем вдвоем.

Отчего мы молчим, отчего не спешим,

Отчего по дорожкам шагаем пустым,

Не любви, не надежды вернуть не дано,

Мы расстались давно, мы простились давно,

И жалеть об ушедшем и прожитом право смешно.

Снова в парке желтеющем воздух прозрачен и чист,

И играет для публики старый аккордеонист.

Снова клавиши в памяти осень тревожит тайком,

По остывшему парку мы молча шагаем вдвоем.

Сколько лет неурядиц, и толков пустых,

Сколько бед, холодов и вокзалов ночных,

Но кончается день, и развязка близка,

За аккордом аккорд, за строкою строка,

И мелодия осени слышится издалека.

Снова в парке желтеющем воздух прозрачен и чист,

И играет для публики старый аккордеонист.

Снова клавиши в памяти осень тревожит тайком,

По остывшему парку мы молча шагаем вдвоем.

Қаншама жыл тоғысқан, уайым мен жаңбыр,

Қаншама қиыншылықтар, қиындықтар мен ұйқысыз түндер,

Бірақ қыркүйектегідей және бұрынғыдай бірге,

Біз күзгі саябақта үнсіз жүреміз,

Ұйқыға оранған жолдарда із қалдырамыз.

Тағы да сарғайған саябақта ауа мөлдір, таза,

Ал қарт аккордеоншы жұртшылық үшін ойнайды.

Күзді есте сақтау кілттері тағы да жасырын түрде алаңдатады,

Біз бірге салқындаған саябақтың бойымен үнсіз жүреміз.

Неге үндемейміз, неге асықпаймыз,

Неге біз жолдарда бос жүреміз,

Махаббат жоқ, қайтып келетін үміт жоқ,

Біз баяғыда ажырасып, баяғыда қоштасқанбыз,

Ал өмірден өткендерге өкініп, дұрыс өмір сүру – күлкілі.

Тағы да сарғайған саябақта ауа мөлдір, таза,

Ал қарт аккордеоншы жұртшылық үшін ойнайды.

Күзді есте сақтау кілттері тағы да жасырын түрде алаңдатады,

Біз бірге салқындаған саябақтың бойымен үнсіз жүреміз.

Қаншама жыл аласапыран, бос өсек,

Қанша қиыншылықтар, суық ауа райы және түнгі станциялар,

Бірақ күн аяқталды, ал айыптау таяп қалды,

Аккордтың артында аккорд, сызықтың артында сызық бар,

Ал күздің әуені алыстан естіледі.

Тағы да сарғайған саябақта ауа мөлдір, таза,

Ал қарт аккордеоншы жұртшылық үшін ойнайды.

Күзді есте сақтау кілттері тағы да жасырын түрде алаңдатады,

Біз бірге салқындаған саябақтың бойымен үнсіз жүреміз.