Жар - Стриж, SLIMUS, Ай-Q

О чём мечтает у окна, увидев горизонт?

Пока весь город спит, о чём молчит поэт?

Уже не за горами март, мартини, сок и лёд,

Я молча растворяюсь в общем интерьере комнат.

Входящие не греют, невесенние лучи,

Симкарты номер прежний, остальное мелочи.

Скачет напряженье в ожидании капели,

Зимние ветра пока не накружили прибыли.

Медленно тлели недели, минуты — пули,

Потеряй меня бесследно в беззаботном апреле.

Время посмотреть вокруг.

В итоге, кто остался рядом?

Школьных одноклассников узнаю с трудом.

Скоро возвратятся птицы вить уютные гнёзда,

Загоняться поздно, дым глотаю жадно.

Я этим дышу, знаешь, и нормально катит,

Мути, пока я звёзды считаю ночью в темноте.

Если чем-то кроет, значит это того стоит,

Слой асфальта под ногами, а не песок у моря.

Это моё шоссе, горят огни мегаполиса,

Голоса из космоса, за окном мороз.

Яркими рассветами, не жалея неба, взрываю.

Укрой первой листвой мой вечно молодой май

Мой вечно молодой май

И в самый тёмный, холодный миг

Мы ищем близких в толпе чужих.

Этот жар уже не для них,

Как страницы прочтенных книг

И в самый тёмный, холодный час

Лишь угольки тех дней греют нас

Этот жар ещё не угас…

Старой книги новый рассказ…

Мы молчим, нам подстать,

Но надо срочно всё сказать

Так надо что в душе сказать…

Мы кричим наплевать.

Но ничего не поменять,

И многих уже не обнять…

Плыть по течению в этом городе грез,

Стирая слезы руками и не зная краёв,

У кого-то лёд внутри, а у меня огонь горит

И нам походу с тобой по пути.

Делая шаги, оставлять следы

Мосты сжигая снова, потом видеть сны,

Как будто ты летишь, трогая облака,

Как будто ты не один и где-то рядом она.

Снижаясь над домами, в которых суета,

Цены за квадрат и течёт вода.

И наверняка каждый за себя

Хотя, греет руки у чужого огня.

Что-то поменяв, вспомнить как это было,

Как по осени крыло, как она любила.

Но нас закрутило, и как не крути

Всё было красиво, но мы не смогли.

Летели те дни и только тепло батареи

Нас греет в квартирах, а раньше что-то грело

Где-то внутри спрятано, под дорогой одеждой

Ломая хрупкую схему нервной системы.

Не заметили, качаясь на качелях

Пока бодрились чем-то в тот теплый вечер.

Тебе так будет легче, а я останусь здесь.

Ждать свободных мест на последний рейс.

И в самый тёмный, холодный миг

Мы ищем близких в толпе чужих.

Этот жар уже не для них,

Как страницы прочтенных книг.

И в самый тёмный, холодный час

Лишь угольки тех дней греют нас

Этот жар ещё не угас…

Старой книги новый рассказ

Мы молчим, нам подстать,

Но надо срочно всё сказать

Так надо что в душе сказать

Мы кричим наплевать.

Но ничего не поменять,

И многих уже не обнять

Көкжиекті көргенде терезеде нені армандайды?

Бүкіл қала ұйықтап жатқанда ақын не туралы үндемейді?

Наурыз жақын жерде, мартини, шырын және мұз,

Мен бөлмелердің жалпы интерьерінде үнсіз еримін.

Кіретіндер жылымайды, көктемсіз сәулелер,

Симкарта нөмірі бірдей, қалғаны ұсақ-түйек.

Кернеу құлдырауды күтумен секіреді,

Қысқы желдер әлі пайда әкелген жоқ.

Баяу жанып тұрған апталар, минуттар - оқтар,

Мені алаңсыз сәуірде із-түзсіз жоғалтыңыз.

Айналаға қараудың уақыты келді.

Ақырында кім қалды?

Мен мектептегі сыныптастарды әрең танимын.

Жақында құстар жайлы ұялар салуға оралады,

Кеш айдап, түтінді асыға жұтамын.

Мен оны дем аламын, және ол әдеттегідей айналады,

Мути мен түнде қараңғыда жұлдыз санаймын.

Егер бірдеңе жасырса, оған тұрарлық,

Теңіз жағасындағы құм емес, аяқ асты асфальт қабаты.

Бұл менің тас жолым, қала шамдары жанып тұр

Ғарыштан келген дауыстар, сырттағы аяз.

Жарқыраған таңмен, Аспанды аямай, Жарыламын.

Менің мәңгілік жас мамырымды алғашқы жапырақпен жабыңыз

Менің мәңгілік жас мамырым

Және ең қараңғы, ең суық сәтте

Біз жақын адамдарымызды бейтаныс адамдардан іздейміз.

Бұл жылу енді олар үшін емес,

Сіз оқыған кітаптардың беттерін ұнатыңыз

Және ең қараңғы, ең суық сағатта

Бізді сол күндердің шоғы ғана жылытады

Бұл қызба әлі басылған жоқ...

Ескі кітап жаңа әңгіме...

Біз үндемейміз, бізге сәйкес келеді,

Бірақ бәрін айту керек

Сондықтан сіздің жаныңызда бірдеңе айту керек ...

Маңызды емес деп айқайлаймыз.

Бірақ ештеңені өзгертпеңіз

Ал көбісін енді құшақтау мүмкін емес...

Осы армандар қаласында ағынмен жүріңіз

Көз жасын қолмен сүртіп, шеттерін білмей,

Біреудің ішінде мұз бар, бірақ менің отым жанады

Ал біз сенімен бірге барамыз.

Қадам жасау, із қалдыру

Қайта жанып жатқан көпірлер, содан кейін армандау

Ұшып бара жатқандай, бұлттарға тиіп,

Сіз жалғыз емессіз және ол жақын жерде сияқты.

Бостандық бар үйлердің үстіне түсіп,

Бір шаршы метрдің бағасы және су ағындары.

Және, әрине, әр адам өзі үшін

Біреудің отына қолын жылытса да.

Бір нәрсені өзгертіңіз, оның қалай болғанын есте сақтаңыз,

Күзгі қанат сияқты, ол сүйген.

Бірақ біз бұралып қалдық, сіз оны қалай бұрсаңыз да

Бәрі әдемі болды, бірақ қолымыздан келмеді.

Ол күндер зымырап өте берді, тек батареяның жылуы

Ол бізді пәтерлерде жылытады, бірақ бұрын бір нәрсе жылынды

Ішінде жасырынған, қымбат киімдердің астына

Жүйке жүйесінің нәзік схемасын бұзу.

Байқамады, әткеншекте тербеліп

Сол жылы кеште бірдеңені жандандырып жатқанда.

Сізге оңайырақ болады, мен осында қаламын.

Соңғы рейсте бос орындарды күтіңіз.

Және ең қараңғы, ең суық сәтте

Біз жақын адамдарымызды бейтаныс адамдардан іздейміз.

Бұл жылу енді олар үшін емес,

Сіз оқыған кітаптардың беттерін ұнатыңыз.

Және ең қараңғы, ең суық сағатта

Бізді сол күндердің шоғы ғана жылытады

Бұл қызба әлі басылған жоқ...

Ескі кітап жаңа әңгіме

Біз үндемейміз, бізге сәйкес келеді,

Бірақ бәрін айту керек

Сондықтан жан дүниеңізде бірдеңе айту керек

Маңызды емес деп айқайлаймыз.

Бірақ ештеңені өзгертпеңіз

Ал көбісін енді құшақтау мүмкін емес