Замок роз - Стыров, Styrov (ex. Sergey Mavrin)

Мир опустел осенним утром

И Он оставил свой дом.

Покоя нет, когда на сердце пусто

Безликим днём.

А Луна звала Его на север,

Звёзды в небе раскрывали веер сна

И пели паруса.

Но Ты одна ждала Его, не веря

Зимним сумеркам и вьюге за окном,

Всё ждала Его, грезила о Нём.

В твоих глазах увидит душу —

Они расскажут всё без слов

И в замке Роз родник души иссушит

Его неверие в Любовь.

И в замке Роз родник души иссушит

Его неверие.

Тебя забыв, менял Он маски

И серебро на золу.

Когда же грёз померкли краски

Он звал Тебя одну.

Мечтал найти Любовь в краях далёких,

Но живой воды в потоке мутном нет,

Лишь осадок лет.

Но, Ты по-прежнему ждала, не веря

Туманам белым и капели по весне.

Ты Его звала в яви и во сне.

Взгляни в глаза

Увидишь душу.

Күздің таңында әлем бос

Және ол үйінен шығып кетті.

Жүрек бос болса тыныштық болмайды

Бетсіз күн.

Ай оны солтүстікке шақырды,

Аспандағы жұлдыздар ұйқының желдеткішін ашты

Ал желкендер ән салды.

Бірақ Сен ғана сенбей, Оны күттің

Терезе сыртындағы қысқы ымырт пен боран,

Ол Оны күтіп, Ол туралы армандады.

Сіздің көзіңізде ол жанды көреді -

Олар бәрін сөзсіз айтып береді

Ал Раушан сарайында жанның бұлағы кеуіп қалады

Оның Махаббатқа деген сенімсіздігі.

Ал Раушан сарайында жанның бұлағы кеуіп қалады

Оның сенімсіздігі.

Сені ұмытып, Ол бетперделерін ауыстырды

Ал күміс күлге айналады.

Армандардың түсі өшкенде

Ол сені жалғыз шақырды.

Мен махаббатты алыс жерлерден табуды армандадым,

Бірақ лайлы бұлақта тірі су жоқ,

Жылдардың қалдығы ғана.

Бірақ сенбей күттің

Көктемде ақ тұман мен тамшылар.

Сіз оны шындықта да, түсінде де шақырдыңыз.

Көздеріңізге қараңыз

Сіз жанды көресіз.