Children Of The Sixties, Children Of The Seventies - Spearmint

Children of the sixties, children of the seventies,

you’re still here, you’re not old.

You talk as though you’re old, but you’re not old.

I remember even back then I felt like I was getting old,

but now when I see the photos from then I look so young.

I remember sitting cross-legged at a Christmas party,

such wide-eyed hope — that night we really felt we could change the world,

we really felt that anything was possible,

like after one more drink anything becomes possible… but in the morning we felt

different,

in the morning we came to our senses.

Children of the sixties, children of the seventies, what happened to us?

Now the kids are grown and we watch TV list-shows:

Talking heads talk Talking Heads… when Bono climbed off that stage I wished

he’s never got back up,

I wish he’d walked off into the crowd with his cockatoo hairdo.

On the dole,

dancing to Rio with your umbrella hair… This isn’t what you dreamed of…

We’d gather round the radio, and when we were unhappy,

a song said it for us

I turn back to the typewriter and my cassettes, as VHS played Betamax,

now all the cassette tapes are wrapped round trees, or lying in a charity shop.

1981 wasn’t like 1980 or 1982: each year had a different personality.

We all moved to London, we all worked in Our Price, we all moved to London and

lost a decade or two, cried London tears, politics got blunted until we felt

shy about how principled we’d been.

We’d gather round the radio, and when we were unhappy a song said it for us

We were so sure we could change the world

Our principles escaping us like slow punctures

Our friends in the north: we got so drunk, so wasted, reined in by America,

infected by American angst;

the smell of caps fading away, flared and peaked

with New Labour — how did we get to where we are now?

It’s like finding an old letter you wrote: so full of passion, so full of fire,

like a stranger to yourself — it’s time to rise up, you’re still here,

you’re still the same person, rise up!

Inside you’re undimned, I will not be restricted, I will not accept this apathy

— every little decision you make changes everything.

We’ve so much to rebel

against — they make it so that good news becomes no news in no time at all.

We’d gather round the radio, and when we were unhappy a song said it for us

We were so sure we could change the world

Our principles escaped us like slow punctures

Children of the sixties, children of the seventies, we made the very mistakes

we vowed we’d avoid.

Breaking rules angrily, then breaking rules quietly,

then breaking rules from within, then not breaking anything.

And what would the person you were then think of the person you are now?

Conclusion of the foregoing.

Алпысыншы жылдардың балалары, жетпісінші жылдардың балалары,

сен әлі осындасың, қартайған жоқсың.

Сіз қартайғандай сөйлейсіз, бірақ кәрі емессіз.

Әлі есімде, сол кездің өзінде өзімді қартайғандай сезіндім,

бірақ қазір сол кездегі фотоларды көргенде, мен өте жас көрінемін.

Рождестволық кеште аяқты айқастырып отырғаным есімде.

соншалықты үлкен үміт — сол түні біз әлемді өзгерте алатынымызды шын сездік,

біз бәрі мүмкін екенін сезіндік,

тағы бір ішкеннен кейін бәрі мүмкін болады... бірақ таңертең біз сезіндік

әртүрлі,

таңертең біз есімізге      келдік.

Алпысыншы жылдардың балалары, жетпісінші жылдардың балалары, бізге не болды?

Қазір балалар есейіп кетті, біз теледидар тізімін көреміз:

Сөйлейтін бастар сөйлейді Сөйлесетін бастар... Боно сол сахнадан көтерілгенде, мен тілек едім

ол ешқашан қайта тұрмайды,

Мен оның шаш үлгісіндегі кокатуымен көпшіліктің арасына кіргенін қалаймын.

Қатеде,

қолшатыр шашыңызбен Риоға билеу… Бұл сіз армандаған нәрсе емес…

Біз радиоға жиналатынбыз, бақытсыз кезде,

біз үшін ән айтты

Мен таспритрише мен менің кассеталарыма ораламын, өйткені VHS BATAMAX ойнады,

қазір барлық кассеталар дөңгелек ағаштарға оралған немесе қайырымдылық дүкенінде  жатыр.

1981 жыл 1980 немесе 1982 жылдарға ұқсамады: әр жыл әр түрлі болды.

Бәріміз Лондонға көшіп кеттік, бәріміз өз бағамызда жұмыс істедік, барлығымыз Лондонға көшіп кеттік және

он немесе екі жылды жоғалттық, Лондон көз жасын төгіп жылады, саясат біз сезінгенше тұншығып қалды

қаншалықты принципті болғанымызға ұялады.

Біз радиоға жиналатын едік, көңілімізден шықпаған кезде біз үшін ән айтты

Біз әлемді өзгерте алатынымызға сенімді едік

Принциптеріміз баяу тесілгендей қашып кетеді

Солтүстіктегі достарымыз: біз қатты мас болып, ысырап болдық, Америка тізгіндеді,

американдық уайымнан зардап шеккен;

қалпақшалардың иісі өшіп, өртеніп, шыңына жетті

Жаңа еңбекпен - біз қазір қайда екенімізді қаладық?

Бұл сіз жазған ескі хатты табу сияқты: құмарлыққа толы, отқа толы,

бейтаныс       тұратын   уақыты                                                                                                                                                                                                                  тұратын тұру уақыты

сен әлі сол адамсың, тұр!

Сенің ішіңде әлсіреген жоқсың, мен шектелмеймін, бұл ​​бейқамдықты қабылдамаймын

— сіз қабылдаған әрбір кішкене шешім бәрін өзгертеді.

Біз бүлік шығардық

қарсы — олар жақсы жаңалық қысқа уақытта жаңалық болмайтындай етіп жасайды.

Біз радиоға жиналатын едік, көңілімізден шықпаған кезде біз үшін ән айтты

Біз әлемді өзгерте алатынымызға сенімді едік

Принциптеріміз баяу тесілгендей қашып кетті

Алпысыншы жылдардың балалары, жетпісінші жылдардың балалары, біз қателіктер жібердік

аулақ болуға ант еттік.

Ашумен ережелерді бұзу, содан кейін тыныштықты бұзу,

сосын ішінен ережелерді бұзу, содан кейін ештеңені бұзбау.

Сол кезде сіз болған адам, қазіргі адам туралы не ойлар едіңіз?

Жоғарыда айтылғандардың қорытындысы.