Astronaut - Sido, Andreas Bourani

Ich heb' ab, nichts hält mich am Boden

Alles blass und grau

Bin zu lange nicht geflogen

Wie ein Astronaut

Wir laufen rum mit der Schnauze voll, die Köpfe sind leer

Sitzen im Dreck bis zum Hals, haben Löcher im Herz

Ertränken Sorgen und Probleme in 'nem Becher voll Wein

Mit einem Lächeln aus Stein, uns fällt nichts Besseres ein

Wir hab’n morgen schon vergessen, wer wir gestern noch war’n

Hab’n uns alle vollgefressen und vergessen zu zahl’n

Lassen alles steh’n und liegen für mehr Asche und Staub

Wir woll’n alle, dass es passt, doch wir passen nicht auf

Die Stimme der Vernunft ist längst verstummt, wir hör'n sie nicht mehr

Denn manchmal hab’n wir das Gefühl, wir gehör'n hier nicht her

Es gibt kein Vor und kein Zurück mehr, nur noch Unten und Oben

Einer von Hundert Millionen, ein kleiner Punkt überm Boden, ich heb' ab

Ich heb' ab, nichts hält mich am Boden

Alles blass und grau

Bin zu lange nicht geflogen

Wie ein Astronaut

Ich seh' die Welt von oben

Der Rest verblasst im Blau

Ich hab' Zeit und Raum verloren hier oben

Wie ein Astronaut

Im Dunkeln der Nacht

Hier oben ist alles so friedlich, doch da unten geht’s ab

Wir alle tragen dazu bei, doch brechen unter der Last

Wir hoffen auf Gott, doch hab’n das Wunder verpasst

Wir bauen immer höher, bis es ins Unendliche geht

Fast acht Milliarden Menschen, doch die Menschlichkeit fehlt

Von hier oben macht das alles plötzlich gar nichts mehr aus

Von hier sieht man keine Grenzen und die Farbe der Haut

Dieser ganze Lärm um nichts verstummt, ich hör' euch nicht mehr

Langsam hab ich das Gefühl, ich gehöre hierher

Es gibt kein Vor und kein Zurück mehr, nur noch Unten und Oben

Einer von Hundert Millionen, ein kleiner Punkt überm Boden, ich heb' ab

Ich heb' ab, nichts hält mich am Boden

Alles blass und grau

Bin zu lange nicht geflogen

Wie ein Astronaut

Ich seh' die Welt von oben

Der Rest verblasst im Blau

Ich hab' Zeit und Raum verloren hier oben

Wie ein Astronaut

Und beim Anblick dieser Schönheit

Fällt mir alles wieder ein

Sind wir nicht eigentlich am Leben

Um zu lieben, um zu sein?

Hier würd ich gern für immer bleiben

Doch ich bin ein Wimpernschlag

Der nach Fünf Milliarden Jahren

Nicht viel mehr zu sein vermag

Ich heb' ab, nichts hält mich am Boden

Alles blass und grau

Bin zu lange nicht geflogen

Wie ein Astronaut

Ich seh' die Welt von oben

Der Rest verblasst im Blau

Ich hab' Zeit und Raum verloren hier oben

Wie ein Astronaut

Ich heb' ab, nichts hält mich am Boden

Alles blass und grau

Bin zu lange nicht geflogen

Wie ein Astronaut

Ich seh' die Welt von oben

Der Rest verblasst im Blau

Ich hab' Zeit und Raum verloren hier oben

Wie ein Astronaut

Ich heb' ab, nichts hält mich am Boden

Alles blass und grau

Bin zu lange nicht geflogen

Wie ein Astronaut

Ich seh' die Welt von oben

Der Rest verblasst im Blau

Ich hab' Zeit und Raum verloren hier oben

Wie ein Astronaut

Мен ұшып кетемін, мені жерде ештеңе ұстап тұрмайды

Барлығы бозғылт және сұр

Ұзақ ұшқан жоқ

Ғарышкер сияқты

Тұмсығы толып жүрміз, бастары бос

Мойындарына дейін топырақта отырып, жүрегінде тесігі бар

Бір кесе шарапқа батқан қайғы мен қиыншылықтар

Тас күлімсіреумен біз одан жақсы ештеңе ойлай алмаймыз

Біз кешегі кім екенімізді ертең ұмыттық

Барлығымыз тойып, төлеуді ұмыттық

Барлығын тастап, көбірек күл мен шаң үшін өтірік

Біз бәріміз оның сәйкес келуін қалаймыз, бірақ біз мән бермейміз

Ақылдың үні әлдеқашан үнсіз қалды, енді естімейміз

Өйткені кейде бізде бұл жерге тиесілі емес сияқты сезім пайда болады

Енді алға және артқа жоқ, тек төмен және жоғары

Жүз миллионнан бір, жер үстіндегі кішкене нүкте, мен ұшамын

Мен ұшып кетемін, мені жерде ештеңе ұстап тұрмайды

Барлығы бозғылт және сұр

Ұзақ ұшқан жоқ

Ғарышкер сияқты

Мен әлемді жоғарыдан көремін

Қалғаны көк түске боялады

Мен мұнда уақыт пен кеңістікті жоғалттым

Ғарышкер сияқты

Түннің қараңғысында

Бұл жерде өте тыныш, бірақ төменде көп нәрсе болып жатыр

Біз бәріміз үлес қосамыз, бірақ салмақтың астында сынамыз

Құдайдан үміттенеміз, бірақ кереметті жіберіп алдық

Ол шексіздікке жеткенше біз одан сайын биіктейміз

Сегіз миллиардқа жуық адам, бірақ адамзат жоқ

Осы жерден, кенеттен бұл енді маңызды емес

Бұл жерден сіз шекараларды және терінің түсін көре аласыз

Ештеңе туралы осының бәрі тоқтайды, мен сізді енді ести алмаймын

Мен өзімді осында тұрғандай сезіне бастадым

Енді алға және артқа жоқ, тек төмен және жоғары

Жүз миллионнан бір, жер үстіндегі кішкене нүкте, мен ұшамын

Мен ұшып кетемін, мені жерде ештеңе ұстап тұрмайды

Барлығы бозғылт және сұр

Ұзақ ұшқан жоқ

Ғарышкер сияқты

Мен әлемді жоғарыдан көремін

Қалғаны көк түске боялады

Мен мұнда уақыт пен кеңістікті жоғалттым

Ғарышкер сияқты

Және бұл сұлулықты көргенде

Бәрі есімде

Біз шынымен тірі емеспіз бе?

Сүйу, болу?

Мен осында мәңгі қалғым келеді

Бірақ мен көзді ашып-жұмғаншамын

Бес миллиард жылдан кейін

Одан артық болуы мүмкін емес

Мен ұшып кетемін, мені жерде ештеңе ұстап тұрмайды

Барлығы бозғылт және сұр

Ұзақ ұшқан жоқ

Ғарышкер сияқты

Мен әлемді жоғарыдан көремін

Қалғаны көк түске боялады

Мен мұнда уақыт пен кеңістікті жоғалттым

Ғарышкер сияқты

Мен ұшып кетемін, мені жерде ештеңе ұстап тұрмайды

Барлығы бозғылт және сұр

Ұзақ ұшқан жоқ

Ғарышкер сияқты

Мен әлемді жоғарыдан көремін

Қалғаны көк түске боялады

Мен мұнда уақыт пен кеңістікті жоғалттым

Ғарышкер сияқты

Мен ұшып кетемін, мені жерде ештеңе ұстап тұрмайды

Барлығы бозғылт және сұр

Ұзақ ұшқан жоқ

Ғарышкер сияқты

Мен әлемді жоғарыдан көремін

Қалғаны көк түске боялады

Мен мұнда уақыт пен кеңістікті жоғалттым

Ғарышкер сияқты