В городе этом - Сергей Матвеенко

Где-то: по городу кружат метели,

Снег размалеван неоновым светом.

Ветры в студеные дуют свирели

В городе, в городе этом.

Где-то в пути на далеком перроне

память снежинкой опустится в руки,

звон проходящих составов напомнит

этого города звуки.

Вспомню его ледяные рассветы,

Вспомню, и станет немного теплей.

Как наяву проплывут силуэты

Черных его тополей.

Вдоль крепостных укреплений старинных,

Там, где стояли былые дозоры,

И до подножия гор Соколиных —

Это мой город, город…

Этого города звонкие звуки

В сердце тоскуют скрипичной струной.

Так я люблю после долгой разлуки

В город войти, как домой…

Знаю: он встретит меня по-отцовски.

Снова прочту я над кромкой фасада

Строки, в которых воспел Маяковский

Улицы города-сада.

Где-то по городу кружат метели,

Снег размалеван неоновым светом.

Ветры в студёные дуют свирели

В городе, в городе этом.

Бір жерде: боран қаланы айналып тұр,

Неон жарығымен боялған қар.

Салқын желдегі желдер флейталарды соғады

Қалада, осы қалада.

Жол бойында алыстағы платформада

жад сіздің қолыңызға қар ұшқыны сияқты түседі,

өтіп бара жатқан пойыздардың қоңырауы еске салады

бұл қала естіледі.

Мұзды таңдары есімде,

Мен есімде болады, және ол сәл жылы болады.

Шындығында силуэттер қалай өзгереді

Оның қара теректері.

Ежелгі бекіністердің бойында,

Ескі күзетшілер тұрған жер

Ал Сұңқар тауларының етегіне дейін -

Бұл менің қалам, қалам...

Бұл қаланың қоңырауы естіледі

Жүрегінде олар скрипка ішекті аңсайды.

Сондықтан мен ұзақ ажырасқаннан кейін жақсы көремін

Қалаға кіру үйге қайтқанмен бірдей...

Мені әкедей қарсы алатынын білемін.

Мен қасбеттің шетінен тағы да оқимын

Маяковский ән салған жолдар

Бақша қала көшелері.

Қаланың бір жерінде боран соғады,

Неон жарығымен боялған қар.

Салқын желдегі желдер флейталарды соғады

Қалада, осы қалада.