Кони - Сергей Матвеенко

Вечереет, вечереет,

день уходит во вчера.

В небе реет, в небе реет

дым далекого костра.

Кто смеется, кто там стонет?

Это чей там звон струны?

На лугах пасутся кони —

кем они стреножены?

В небе звезды — капли крови,

месяц — острый, лютый.

Вот зажать его в ладони,

перерезать путы.

Запустить коней галопом —

пусть гуляют в поле.

Ох, не дело быть холопом

рядом с вольной волей!

Вечереет, небо ниже,

ароматы трав хмельней.

И люблю, и ненавижу,

что стреножили коней.

Вот она, любовь какая, —

ах, как любят, хоть кричи!

Обогреют, обласкают,

а за поясом бичи…

В небе звезды — капли крови,

месяц — острый, лютый.

Вот зажать его в ладони,

перерезать путы.

Запустить коней галопом —

пусть гуляют в поле.

Ох, не дело быть холопом

рядом с вольной волей!

Вечереет, вечереет,

кони топчут ковыли.

Знаю: надо быть добрее,

да смогу, сумею ли?

Кеш, кеш,

күн кешеге кетеді.

Аспанда ұшады, көкте ұшады

алыстағы өрттен шыққан түтін.

Онда кім күледі, кім жылайды?

Бұл кімдікі?

Жылқылар шалғындарда жайылады -

олар кімге еріп жүр?

Аспанда жұлдыздар қан тамшылары,

ай - өткір, қаһарлы.

Міне, оны алақанға қысыңыз,

жолдарды кесіңіз.

Жылқыларды жүгіру

далада жүрсін.

Әй, крепостник деген олай емес

еріктің жанында!

Кеш болды, аспан төменірек

құлмақ шөптерінің хош иісі.

Ал мен жақсы көремін және жек көремін

бұл жылқыларды қоздырды.

Міне, қандай махаббат,

о, олар қалай жақсы көреді, тіпті айғайлайды!

Жылы, сипап,

және қамшы белбеуінің артында ...

Аспанда жұлдыздар қан тамшылары,

ай - өткір, қаһарлы.

Міне, оны алақанға қысыңыз,

жолдарды кесіңіз.

Жылқыларды жүгіру

далада жүрсін.

Әй, крепостник деген олай емес

еріктің жанында!

Кеш, кеш,

аттар қауырсынды шөптерді таптайды.

Мен жақсырақ болуым керек екенін білемін

иә, мен аламын, мүмкін бе?