Toz Taneleri - Sagopa Kajmer

Hüznümün en yükseğinden şöyle baksan manzarama gözlerini alamazdın

Gözlerini alırdılar

Mazi bazen mavi, bazen haki, bazen zifir ve mazidekiler bazen şeker bazen zehir

Karanlığa yanaşır aydınlık limana yanaştığı gibi geminin

Güzellik arayışında çirkin

İçinde çok kişi var terketmediğin

Yapamasan da olsaydı en azından sarfetmişliğin

Kaç kendinden, yarış mesafelerle

Ya da korkma seni kurtar savaş süvarilerle

Bak ben kopardım güneşten parçalar ellerimle, fırlattım onun kardan adamlarına

var gücümle

Eksik kalan şiirlerini topluyorum bugünlerde ömrümün ve çıplak ayaklarımın

izleri asfaltta

İki kişilikken teke düştüm hayatta ama duble söyledim rakımı masama inatla

Uçur beni rüzgar toz taneleri gibi burdan uzağa doğru

Gel beni kurtar, alalım başımızı gidelim uzağa doğru

Elimde bir gül var, dikenleri sivri batar tenime doğru

Bu kaçıncı ihtar hayatın iki dudağı arasından yüzüme doğru

Sakladım benim için beni bana, hatırlatır zor zamanda beni bana diye

Sakladım benim için beni bana, hatırlatır zor zamanda beni bana diye

Yaşıyor gibi yapıp aralarında ölü de gezdim ama üzerimden düşen ölü toprağının

tozunu tekmeledim sonra

Nefes kadar hafifledim, iyi, güzel hafifken herşey ağırlaştı hiddetim

Yerle gök arasında ortaya bakarken gözüm tam o anda içime oturur öküzüm

Zaman belli zaman gelip yanaklarımdan makas alır

Gözümün önüne düşer dün ve bugün parçalanır gözümün önünde

Ah be hayat bir kez de bir dediğimi ikilettirme, duymak istemiyorum işittirme

Ciğerimi onun mangalında pişirttirme

Işıkları yuttu gece, kalem uyandı gece gece

Yarınlarımın cümlelerini kuruyorum şu an hece hece

Ben mırıldanan adam

Dilsiz odam, sanki okyanusun ortasında ıssız adam

Uçur beni rüzgar toz taneleri gibi burdan uzağa doğru

Gel beni kurtar, alalım başımızı gidelim uzağa doğru

Elimde bir gül var, dikenleri sivri batar tenime doğru

Bu kaçıncı ihtar hayatın iki dudağı arasından yüzüme doğru

Sakladım benim için beni bana, hatırlatır zor zamanda beni bana diye

Sakladım benim için beni bana, hatırlatır zor zamanda beni bana diye

Егер сен менің мұңымның биігінен қарасаң, менің көзқарасымнан көзіңді ала алмас едің

олар сенің көзіңді алар еді

Өткен бірде көгілдір, бірде хаки, кейде шымшық, ал өткендегілер кейде қант, кейде у

Кеме портқа жақындаған сайын жарық қараңғыға жақындайды

Сұлулық іздеген шіркін

Ішіңізде қаншама адамдар бар, сіз кетпегенсіз

Қолыңнан келмесе де, тым болмаса жұмсадың

Өзіңнен қаш, қашықпен жарыс

Немесе, қорықпа, құтқар, атты әскермен соғыс

Қараңдаршы, мен күннің бөліктерін қолыммен жұлып алдым, оны қар адамдарына лақтырдым

бар күшіммен

Мен бұл күндері жалаң аяқ өмірімнің жоқ өлеңдерін жинаймын.

асфальттағы іздер

Екі жасымда өмірде бойдақ едім, бірақ дастарханымдағы рақыны екі есе қылып айттым.

Мені бұл жерден желдің шаңындай ұшырып жібер

Кел мені құтқар, басымызды кетірейік

Қолымда раушан гүлі бар, тікендері терімді шаншып тұр

Бұл өмірдің екі ерінінің арасындағы бетіме алғашқы ескерту.

Мен үшін жасырдым, Қиын кезде мені еске салады

Мен үшін жасырдым, Қиын кезде мені еске салады

Мен тірімін деп, олардың арасында өлі жүрдім, бірақ меннен түскен өлі топырақ

Мен шаңды кейін тептім

Тынысымдай жеңілмін, жарайды, жеңіл болғанда бәрі ауыр болды, ашуым

Жер мен көктің ортасына қарасам, көзім сол сәтте ішімде отырады, өгізім.

Белгілі бір уақыт келіп, бетімнен қайшыны алады

Кеше көз алдыма түссе, бүгін көз алдымда күйреді

О өмір

Менің бауырымды оның шашлығына пісірме

Түн шырақтарды жұтты, Түнде қалам оянды

Мен қазір ертеңгі буынды буынның сөйлемдерін құрастырып жатырмын

Мен күбірлеген адаммын

Менің мылқау бөлмем, мұхиттың ортасында қаңырап бос қалған адам сияқты

Мені бұл жерден желдің шаңындай ұшырып жібер

Кел мені құтқар, басымызды кетірейік

Қолымда раушан гүлі бар, тікендері терімді шаншып тұр

Бұл өмірдің екі ерінінің арасындағы бетіме алғашқы ескерту.

Мен үшін жасырдым, Қиын кезде мені еске салады

Мен үшін жасырдым, Қиын кезде мені еске салады